Ehl-i Sünnet’in en önemli şe’ni yek diğer kardeşine uhuvvetidir. İlmi ve mudakkik oluşudur. Nazikane tutumudur. Müminin tezyifi değildir. Ehl-i Sünnet bir müminin, eleştirdiği tarafı (Cemaatler, Batıniler, Vehhabiler, Şia, Ruhani Hristiyanlar gibi) taassubane tezyifi doğru değildir. Hem bir ehl-i hizmetin metodu olamaz.. (M. Fatih Özbilen’in yazısı..)