Ortalıkta üç beş ağaç, birkaç kuyu ve birkaç deve, ekin bitmez, kuru sıcak çölde ıssız bir belde
toprak damlı evlerin birinde doğurdu seni annen, Yemen’e yakın, kum dağlarıyla çevrili bir yerdi Karen (Dr. Selçuk Eskiçubuk’un şiiri..)

Yâ ilâhi! Rabbim Sensin! Çünkü ben abdim. Nefsimin terbiyesinden âcizim. Demek beni terbiye eden Sensin!…
Hem Sensin Halık! Çünkü ben mahlûkum; yapılıyorum…

Peygamberlerden sonra insanların en hayırlıları olan “Sahabe” sınıfına dahil olacaktı. Her cihetle alemde bambaşka bir inkişafa vesile olacak, “yıldız mahiyetindeki” sahabe efendilerimizden biri de o olacaktı. Ahiretteki mazhariyetleri ise tamamen aklın ihatası dışında. Peki neden Veysel Karanî Hazretleri o gün döndü geldi?