Bediüzzaman’ın Emirdağ’da Zehirlenmesi (Şiir)

Üstad Emirdağ’da iken bir evde kalıyordu

O’nu zehirlemek için plan kuruluyordu

 

Yukarıdan emir alan bir bekçi kandırılmış

Gizlice evine girip aşına zehir katmış

 

O zehirin gücü O’na büyük etki yapmıştı

Sabaha kadar kıvranıp çok ızdırap çekmişti

 

Bir hafta kadar aç-susuz perişan halde kalmış

Daha sonra şifa bulup eski halini almış

 

Üstad ölüm tehlikesi geçirdiği günlerde

Sabaha kadar bekleyip gözyaşları içinde

 

O’nun nöbetini tutan talebe kalıyordu

O geceki durumunu şöyle anlatıyordu:

 

“Gecenin sonuna doğru sabah yaklaşıyordu

Gözleri kapalı iken yatağında doğruldu

 

Ellerini göğe doğru açıp yavaş bir sesle

Benim duyabileceğim çok kısık bir nefesle

 

Risale-i Nur hizmeti ve talebelerine

Dualar etti ve düştü yatağın üzerine”

 

Hizmetini iki üç genç sırayla yapıyordu

Üstad ise bu gençlere dualar ediyordu

 

Bir müddet o gençleri de hizmetten menettiler

Fedakâr talebeler ise asla vazgeçmediler

 

Risaleleri okuyup yazmaya başladılar

Fedakârlık göstererek her tarafa yaydılar.

 

Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR