Duygusal Bağlanmada “Ses Tonu”

Çocuğun duygusal ihtiyacını karşılayabilmesi ve bağlanabilmesi için temel şartlardan biri, annenin (bağlanma figürünün) sesinin çocuğun duygularına yumuşak bir dokunuş yapabilecek tonda, dinginlikte, rahatlıkta, yumuşaklıkta olmasıdır. Yani doğal olmasıdır… Anne, gergin ve incelmiş bir ses tonuyla, gırtlaktan yukarıdan çıkan bir ses tonu ile konuşuyorsa; çocuk anneye bağlanmakta sorun yaşar.

Peki insanın sesi neden gergin olur?

Kişi kaygılanmaya başladıkça, sesinin tonu incelir ve gerilmeye başlar. İşte kişinin kaygılı olduğu bir sırada sesinin incelmesi, gerginleşmesi ruhsal temasa engel olur. Baktığımızda bir çok kişi kendi sesini taa çocukluk yıllarında kaybetmiştir. Çünkü kaygı taa çocukluk yıllarında bulaşmıştır. Öğretmenden, mahalledeki bakkaldan, belki de uğradığı bir tacizden, dayak yediği arkadaşından aldığı kaygı, kişinin sesinin tonunun kaybolmasına sebep olur ve kişi farkına varmaz.

Bazen, görüşme yaptığım annelerin sesinin tonunu şöyle gözlerimi kapatıp dinlediğimde ve kalbimi bir çocuk kalbi haline getirip yumuşattığımda, o sesin birdenbire beni gerdiğini, rahatsız ettiğini hissediyor ve soruyorum: “Gergin bir anne misiniz?” diye, karşılığı olarak verilen cevap: “Evet, gergin bir anneyim” oluyor. Çünkü gerginlik sesin incelmesine sebep olur. Bu da çocuğu kaygılandırır ve bağlanmaya engel olur. Çocuk sakınır kendisini, savunmaya çalışır.

Bağlanma dediğimiz şey ruhsal olarak kişinin kendini bırakması halidir. Çocuğun ruhsal ihtiyacını karşıladığı kişinin sesinin rahmetle süslenmiş olması gerekir ki çocuk kendini öylece ona bırakabilsin.

Eğer bir anne çocuğuyla bağlanmak istiyorsa ilk yapacağı şeylerden biri sesinin tonunu kadifemsi, yumuşacık, derinden ve içten gelen bir annemsi ses tonuna çevirmek olmalıdır.

Eğer çocuğa bir bakıcı seçilecekse, ince değil, yumuşak tonlu bir sesi olan bakıcı seçmeye çalışılmalıdır.

Uzman Pedagog Dr. Adem Güneş

Sende yorum yazabilirsin