O hem Hakîmdir, abes iş yapmaz. Hem Rahîmdir, ihsanı, merhameti çoktur” diye itikad ettiğinden, her şeyde bir hazîne-i rahmet(rahmet hazinesi) kapısını bulur. Duâ ile çalar…

Nitekim, Allah Resulü (asm) sahabelerine, ellerini yüzlerine koyarak üzüntülü, mahzun bir halde durmalarını yasaklamış ve bunun düşman tarafından yanlış değerlendirilip onları cesaretlendireceği hususunda kendilerini ikaz etmiştir.

Hz. Ebu Bekir, küçük çocuğa, maddî imkânı son derece mütevâzı bir annenin ilgisinin yerini, maddî bakımdan en geniş imkânlara sâhip babanın ilgisinin tutamayacağını, boşandığı hanımından küçük çocuğunu almak isteyen Hz.Ömer’e sarf ettiği şu cümlede ifâde etmiştir: “Ey Ömer, bırak onu. Annesinin tükrüğü, ona senin yanındaki şekerden ve baldan daha hayırlıdır.”

Demek ki insan bazen bilmeden, bazen de nefsine uyarak hata yapabilir, bu her şeyin mahvolması mânâsına gelmez, ümidin kesilmesini gerektirmez. Çünkü hatasından dolayı pişmanlık duyup da dinî hayat ve İslâmî hizmetlerine yine devam edenler, Efendimiz (SAV)’in ifadesiyle, hata yapanların hayırlısıdırlar.

15 yaşında bir malay genci Türkiye’ye Risale-i Nur hizmetlerini yerinde görmek için gelir, işte istifadeleri…