Kader, akaid-i imaniyeye (hatta altı şartının içine) girecek kadar neden önemli? Bu soruyu bugünlerde zihnimde daha çok evirip çeviriyorum. Zira, nübüvvet anlayışlarındaki sorunlarıyla bu ümmetin ‘ehl-i kitabı’ olmak noktasında hızla ilerleyen Kur’an müslümanlığı taifesinin (hakikatte sünnet reddiyecilerinin) kader noktasındaki takıntılarıyla daha sık karşılaşmaya başladım. (Ahmet Ay)

Risale-i Nur’u, müellifin belirttiği şartlara uyarak okuyan bir müslüman, bir müminin kuşanması gereken Allah korkusunu ve istikamet çizgisini ‘âlim seviyesinde’ kazanabilir. Risale-i Nur’dan böylesi bir bakış ve hissediş/haşyet eğitimi alabilir. (Ahmet Ay)

Bu hassasiyeti yıllar önce Kenan Demirtaş abi öğretmişti. Söz Basım’da sayfa altı sözlük çalışması yapılırken gözetilmiş bir hassasiyetti bu. Kenan abi, o dönemde, külliyat çalışmasını yürüten ekibin başında bulunuyordu ve öğle yemeklerinde, çay aralarında, belki muhatabını bulabildiği her yerde çalışmanın inceliklerini aktarıyordu (Ahmet Ay)

Daha fazlasını istemek, ama her ne olursa olsun istemek, çılgınca istemek, hep istemek, bütün bunların kalpteki etkisi cehennem gibi. Cehennem nedir? Suyun zeytinyağıyla boğuşması. Üste çıkma/kalma telaşı. Üst, üst, daha üst… (Ahmet Ay)

Modernistlerin kem söyleminden etkilenmeyişimin bir sebebinin de küçüklüğümden beri evliya menkıbelerine meraklı oluşumdan kaynaklandığını düşünüyorum. Faziletlerini bildiğimden dolayı iddia-i rüçhan etmiyorum. Allah onlardan ve onların nurlu hatıralarını nakledenlerden razı olsun. (Ahmet Ay)