Günler ne kadar hızlı geçiyor, İşte geldi mübarek Ramazan, Hadi bakalım yavrum, büyüdün artık bu yıl sende hazırlan
Feyzi, rahmeti, bol olan, günleri kaçırır mı hiç? İnsan Bu fena ve fani dünya, aldatmasın bizi, zaten kendisi yalan (Bekir Özcan)

İpek Palas’ın yirmi yedi nolu odasında, Parlıyordu üstad, yanan loş ışık altında
Bir an, üstad ağabeyin boynundan tutar, O anda Bediüzzaman’ın ruhu ebediyete uçar (Bekir Özcan)

Yoğruldu hamuru sevgiyle Oldu Peygamberlere anne Aşkı şefkati dolu kalbinde
Nice erler yetiştirdi nesle İşte kadın; tadıdır hayatın… (Bekir Özcan)

Ağır, ağır; lapa, lapa; havada süzülerek yağıyor kar, Miski amber gibi, ter temiz hava var, bayılıyor insan,
Derin bir nefes, ruhumun en ince hassas telini çaldı, İlahi bir musikiyle, ulvi ve kutsi ses etrafa sanki yayıldı (Bekir Özcan)

Peygamberimiz oldu, daha iki aylık, Her tarafa yuvarlanmaya başlar artık,
Üç aylık iken, day day durur, Oldu dört ay, duvarda yürür (Bekir Özcan)