Hayatın dönüm noktalarından biri de evlilik. Gençler eş adayıyla ilgili değerlendirmelerini ince eleyip sık dokuyarak yapmaya çalışıyor. Karar aşamasında ‘Mantık mı yoksa duygular mı?’ sorusu ise kafaları kurcalıyor.

Evlilikler canlı bir organizma gibidir. Beslenmek, bakılmak ister. Eşinize baskı yapmadan, evde hükümranlık kurmaya çalışmadan ortak yollar bulunabilir. Evlilik ona değer vermek, saygı göstermek, ‘ben’ yolundan çıkıp ‘biz’ olmayı başarmak demektir. Aile ilişkilerinde gönül aynasını kırmayın.

Kadınların evden ayrılıp iş hayatına atılmaları, kadının gözünde erkeğin geleneksel değerlerini yitirmesine neden oldu. Giderek bağımsız ve kendi kendine yeterli olmaya başlayan çağdaş(!) kadınlar, eskisi gibi bakılmak ya da korunmak için erkeğe ihtiyaç duymuyorlar.

Dünyanın en eski kurumlarından biridir evlilik. Aynı zamanda son yıllarda en çok zorlanan kurumlardan biridir de. Mesela İngiltere’de evlenen her iki kişiden biri boşanmakta iken bu oran son zamanlarda her evlenen dört kişiden üçünün boşanması ile sonuçlanmaktadır.

Evlilik için karşı taraftan namaz şartım var ama bunu da bulamadım. Çıkan kısmetler de “Kılmıyorum ama kılarım, falan” diyorlar. Bu duruma gönlüm el vermiyor, riske girmek istemiyorum ama evlilik için ne kadar daha bekleyebilirim?