Hiç mümkün müdür ki, bu âlemin sultanı olan Zat-ı Zülcelâl, nihayetsiz kemalini göstermek için bu kâinatı gayet âli gayeler ve yüksek maksatlarla icad etsin ve sonra o gaye ve maksatlara karşı iman ve ibadetle karşılık verenlere bir mükâfatı bulunmasın?

“Ahirete İman” isimli bu eserimizde iman hakikatlerinden biri olan haşir, yani öldükten sonra dirilme ve mahşere çıkma, iki kere iki dört eder katiyetinde ispat edilmektedir.

Öncelikle kâinattaki eserleri nazara verip muntazam fiilleri isbat ediyor. Fiil failsiz olmadığından, elbette bu hârika işlerin failini (yaratıcı ve yapıcısını) anlatarak vücûbunun vücûdunu ve vahdetini isbat ediyor.

Rehberimiz olan Kur’ân’ın, hem dünyamız hem de ahretimiz için bize inşallah yol göstereceğinden şüphe etmemek gerekir.

İnsanlar Çıplak mı olacak sorusuna cevaben, Bediüzzaman şöyle açıklık getirmektedir: “Cenab-ı Hak, insandan başka ziruh mahlukatına fıtri birer libas giydirdiği gibi; meydan-ı haşirde sun’i libaslardan üryan(çıplak) olarak, fakat fıtri bir libas giydirmesi, İsmi hâkim muktezasıdır. Dünyada sün-i libasın hikmeti, yalnız soğuk ve sıcaktan muhafaza ve zinet ve sıtr-i avrete münhasır değildir; belki mühim bir hikmeti, insanın sair nevilerdeki tasarruf ve […]