Etiket: "M. Fatih Özbilen"

Gözlerime Dokun! (Şiir)

Gözlere nice ok saplanır, Nice gözler karanlığa saklanır
Gözler düşer de yanaklardan, Bir el ve göz ve şefkat
Onları aslına kavuşturur.. (Muhammed Fatih Özbilen’in şiiri..)

Devamını oku ›

Haydi!

Küçücük bir çekirdeğin, Ağaç kadar büyüklüğü.. Yaprakları kadar vazifesi.. Meyveleri kadar neticesi.. Yine meyvelerindeki çekirdekleri kadar gayeleri var.
Sen ey bir damladan yaratılmış koca çınar! Bulunduğun hayata, yeşil kalmış bir-iki yaprağına, çürümemiş birkaç meyvene güvenme.. (M. Fatih Özbilen’in yazısı..)

Devamını oku ›

Taassub

Ehl-i Sünnet’in en önemli şe’ni yek diğer kardeşine uhuvvetidir. İlmi ve mudakkik oluşudur. Nazikane tutumudur. Müminin tezyifi değildir. Ehl-i Sünnet bir müminin, eleştirdiği tarafı (Cemaatler, Batıniler, Vehhabiler, Şia, Ruhani Hristiyanlar gibi) taassubane tezyifi doğru değildir. Hem bir ehl-i hizmetin metodu olamaz.. (M. Fatih Özbilen’in yazısı..)

Devamını oku ›

Adavet

Adavet, Sünnilerin de Şia’nın da damar ve hislerine kadar yerleşen bir hastalık olmuş. Her hatadaki ilk tepki, kalpten çıkan bir adavet, bir intikam, ‘zaten böylelerdi’ şeklinde olmuş. Demek herkes birbirini riyakârane seviyor! Sizlere ‘Düşmanlık zevkinin müptelaları’ deseler ne deriz, o müptelalara ne yaparız? (M. Fatih Özbilen’in yazısı..)

Devamını oku ›

Gitti Ama Gel… (Şiir)

Gitti, tohumların yağmuru, Yüzyılda bir yağar oldu, Gitti, aşk bahçesinin, Yiğitleri, varis arıyor… Gitti, gecesi gündüzü bir olan, Arada bir uyanır oldu, Gitti, söz bahçesinin, Destanları, kulak arıyor.. (M. Fatih Özbilen’in şiiri)

Devamını oku ›