Üzerinde bulunduğumuz bu dünya gemisi, çok süratli bir şekilde, gece gündüz durmadan ahirete doğru hareket etmektedir. İnsan bu gemiye kendi iradesiyle binmediği gibi, yolculuğu da kendi iradesi ile değildir. Ona Allah’ın (c.c.) iradesiyle bindiği gibi, yolculuğu da yine O’nun iradesiyle devam etmektedir… (Mehmed Kırkıncı)

Dünya ve içindekiler geçici, fani ve zevale mahkum olduğundan, gelen her insanın buradan başka ve daimi bir memlekete göç etmesi yaratılışın icabı, hikmet-i İlahiyenin muktezası ve imtihanın bir gereğidir.
(Mehmed Kırkıncı)

Evet, mevt hayat kadar belki ondan daha büyük bir nimettir. Zira onun vesilesi ile ebedi ve sonsuz, kedersiz, meşakkatsiz ve sürurlu bir hayata mazhar olunacak, başta Peygamber Efendimiz (s.a.v) olmak üzere bütün peygamberlere, mürşit ve müceddidlere, ahbap ve akrabalara kavuşulacaktır…
(Mehmed Kırkıncı)

Geçici dünya hayatı asıl gaye yapıp; asıl hayat-ı bakiyeyi de geri bırakanlar için ölüm büyük bir ayrılık ve büyük bir acıdır. Ölümün verdiği bu ayrılık ve acıyı dünya hayatını zehir etmeye kâfidir. (Rüstem Garzanlı)

Ruhu yaratan Kadir-i Zülcelâl, her ruha uygun bir beden de yaratmış, bu da O’nun hikmet ve kudretindendir. İşte bedende emanet durdurulan ruh, bedenden çıkıp kendine mahsus bir başka âleme göç etmesi… (Rüstem Garzanlı)