İnsan, ahirzamanda kendisini ve istidatlarını bozulmaktan muhafaza etmekle mükelleftir. “Ey iman edenler! Kendinizi ve ailenizi, yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun.” (1) Bu ayet meali de bize ders veriyor ki, “Nev-i beşerin en büyük mes’elesi Cehennem’den kurtulmaktır.” (2) O halde birbirimizi cehenneme atılmaya yardım etmek yerine saadet-i ebediyeye girmesine yardım etmeliyiz. Ancak o zaman insan ismine layık oluruz. (Muhammed Numan ÖZEL)

      Hizmetimizdeki tüm ferdler bir bütünlüğün parçasıdır. Yani küll’ün cüz’üdür. Bütünlük ve beraberlik ancak hizmeti netice verir. Her ferd bir istidad sahibidir ve farklı bir mizacı ve istidadı kabiliyeti var. Bu sebeple herkesi basma kalıp olarak şekillendirmek cânilikten başka bir şey değildir. (Muhammed Numan ÖZEL)

     Hizmet zemininde ferdlerin kusurlarını nazara alıp hareket etmemek elzemdir. Çünkü önüne geçmek ve uzaklaştırmak yerine kusurunu kapatıp hizmette şevkini kırmamak vücubiyet derecesinde elzemdir. (Muhammed Numan ÖZEL)

Bir insan hizmet ile tanıştığı zaman kuvvetli bir ders-i iman ve adab almazsa, sonra pek zor ve müşkil bir tarzda hizmet-i nuriyeyi kalb ve ruhuna alıp bu davanın şuurlu ve basiretli bir neferi olabilir. Adeta bu davaya yabani düşer nemelazım diyebilir. (Muhammed Numan ÖZEL)
Devamı yazıda..

Tenasübü ve neticesi olan tesanüdü tarumar eden esbabın başında temasül gelmektedir. Yani birbiriyle emsal olmaktır. Bu emsalik, yaş, maddiyat veya kemalat olmak üzere bir çok şey hususunda olabilir. Bu hususlar tenasübü değil taannüdü getirmektedir. Bu inatlaşmak ise çok vahim neticeler verebilmektedir. (Muhammed Numan ÖZEL)