Yaşantımı Değiştiren “AYET”

Hani bazı kimselerin hayatlarında ve yaşayış tarzlarında, önemli değişikliğe sebep olan birtakım olaylar vardır. Kimi gördüğü bir rüyanın etkisiyle yaşantısını değiştiriverir.

Mesela; bazı kişiler gaflet içinde yaşar da, oğlu, kızı veya çok sevdiği bir yakını vefat ettiğinde, onu mezara koyarken çok duygulanır ve kendisine gelir. Dünyanın fani olduğunu, insanların da kendisinin de başıboş olamayacağını ve hayatın bir gayesi olduğunu anlar, niçin dünyaya gönderildiğini araştırmaya başlar. Neticede de yaşantısı, biden değişiverir.

Veya kişi ateisttir. Makine mühendisi olmuştur. Mekanik, hidrolik, pnömatik ve elektronik sistemle çalışan robotlar yapmaya başlar. Ancak bir piknik sırasında gözü bir böceğe veya bir arıya takılır.

O basit zannettiği böceği veya o arıyı, mühendis gözüyle incelemeye başlar. O arının bacaklarındaki harika mafsal ve hidrolik sistemlerini, piston mesabesindeki kaslarını, motor mesabesindeki kalbini ve 12000 devirle çalışan kanatlarını, radar ve Proxy Switch sistemli kalkış-inişlerini ve navigasyonluymuş gibi harika adres ve mesafe tayinlerini düşünür.

Kendi yaptığı robotlarla karşılaştırırken, bu arılardaki, böceklerdeki ve tüm canlılardaki mekanizmaların da KENDİ KENDİNE OLUŞTUĞUNU SANMA SAÇMALIĞINDAN kurtulur.

Yani Yüce Yaratıcıyı fark eder, huzurun ve mutluluğun doruğuna ulaşır, adeta yaşantısı değişiverir.

Çok önemli bir örnek daha arz ederek, esas konumuza gireceğim. 

Mesela Charles Darwin, bir asra yakın ömrü inkarla geçtiği halde, canlılardaki GÖZ’Ü inceledikten sonra hayatında ve görüşlerinde müthiş değişiklikler olmuştu. Kendi meşhur itirafları şöyleydi: “Gözü düşünmek, çoğu zaman beni bu teorimden soğuttu…”

(Norman Macbeth, Darwin Retried: An Appeal to Reason, 1971, s.101) “Farklı mesafelerdeki cisimleri benzersiz bir mükemmellikte odaklayan, farklı oranlardaki ışığa göre kendisini uyarlayan GÖZ gibi bir organın, DOĞAL SELEKSİYONA DAYALI RASTLANTILARLA ortaya çıktığını öne sürmek, itiraf ediyorum ki, olabilecek EN YÜKSEK DÜZEYDE BİR SAÇMALIKTIR.”

(Charles Darwin, The Origin of Species, First Edition Reprint, New York, Avenel Books, 1979, s. 217)

Evet, doğru ya. Görmenin ne demek olduğunu bilmeyen ve yanındakini bile tanımayan cansız, şuursuz atomlar, tesadüflerin etkisiyle, şuursuzca birleşerek dünyanın en mükemmel kamerasından daha kaliteli görüntü sağlayan, en gelişmiş üç boyutlu sinema ve televizyonundan daha net ve tam renkli görüntüyü beyinde meydana getiren görme sistemini nasıl yapabilirlerdi? İşte bu gerçek, Darwinin bile yaşantısını değiştirmişti…

·Konumuz; benim yaşantımı değiştiren bir Ayet olduğu için, şu birkaç örnekli girizgahımı burada noktalıyorum.

O ilginç ayet hakkında, son birkaç yazımda bazı temaslar ve kısa açıklamalar yapmıştım. Ancak, etkisi üzerimde aynı sarsıntıyı yapmaya devam ettiği için, bugün de özellikle o ayeti seçerek, vurgulamak ve irdelemek istedim. Umarım sizler de aynı duygularla sarsılacaksınız..

Tevbe suresi, 24. Ayet; (EY Muhammed) De ki: “Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, hısım ve akrabanız, ter dökerek kazandığınız mallar, kesada (iflasa) uğramasından endişe ettiğiniz ticaret, hoşunuza giden evleriniz, sizeAllah‘tan ve Resulünden ve O’nun yolunda cihad etmekten (Allah rızası ve İslam uğrunda çaba göstermekten, mücadele etmekten) daha sevimli ve önemli ise. . . o halde Allah (azap) emrini gönderinceye kadar bekleyin!…”

Evet dostlarım. Son birkaç yıldan beri bu ayeti idrak etmeye ve hazmetmeye çalışıyorum, her seferinde de şoklar yaşıyorum. Bir bu Ayette bahsedilen dengeye bakıyorum, bir de benim önem verdiklerime ve bana sevimli ve önemli gelen masivaya, yani Allahtan c.c. gayrı her şeye bakıyorum.

Bu ayette bizlerden beklenen “daha sevimliliği ve önemliliği” bırakınız, dengeyi bile garantileyemiyorum. Yani lisanen “Elbette Allahı ve Rasülünü (s.a.v.) her şeyden çok seviyorum” desek de, hareketlerimizle bunu ispat edemediğimizi, hatta bazı durumlarda bu sözümüzü yalanladığımızı çok net görüyorum…

Tüm işlerimizi Allahın c.c. ve Rasülünün (s.a.v.) emir ve yasaklarına göre planlamamız gerekirken, günlük planlarımızın içinde, Allahın c.c. ve Resulünün(s.a.v.) emir ve yasaklarını geçiştirdiğimizi görüyorum.

Evlatlarımızın dünyevi menfaatleri uğruna 15-20 yıllık paralı ve gurbetli tahsillerinden hiç kaçmadığımız halde, onlara bu ayetteki dengeleri kurmaları hakkında, geçiştirici mahiyette sadece birkaç aylık veya yıllık kurslar aldırdığımızı görünce, çok üzülüyor ve çok korkuyorum. Oysa öncelik, Allah cc., Rasülü ve emirlerinin değil miydi?.

Her şeyden çok sevmemiz ve önem vermemiz gereken “Allahın c.c. ve Rasülünün (s.a.v.)  emir ve yasaklarını” gündemimizin BİRİNCİ maddesine oturtamadığımızı, teessüfle görüyorum. O c.c. Kur’an-ı Kerimde bizlere “sizleri, ancak ve ancak beni tanıyıp kulluk edesiniz diye yarattım” buyurduğu halde, bizler O’nu c.c. tanımak ve bazı ibadetler için diğer meşguliyetlerimizden vakit arttırarak geçiştiriyor ve maalesef bu ayete de ters düşüyoruz. Yani; Maç, TV, İNT. V.b. lüzumsuz meşguliyetlere bile öncelik tanıyoruz.

Zaten bizler tüm Müslümanlar olarak, “..O’nun yolunda cihad etmeye (AllahRızası ve İslam uğrunda çaba göstermeye, mücadele etmeye) diğer sevdiklerimizden daha çok önem verseydik”, yani bu ayete tam uysaydık, bu hallere düşmezdik. Bu musibetler de başımıza gelmezdi. Tüm İslam alemi, diğer ülkelerin maskarası olmazdı…

Bu duygularla tam ümitsizliğe düşecekken, imdadıma Zümer Suresi, 53. Ayet yetişiyor. De ki: “Ey çok günah işleyerek kendilerine kötülük etmede ileri giden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz. Allah bütün günahları affeder. Çünkü O, gafur ve rahimdir (çok affedicidir, merhamet ve ihsanı fazladır). ..Ve bir nebze ferahlıyorum.

NOT: Bunları dostlarım, ben çok geç fark ettim. Sizler erken fark ediniz ve bu ayetin gereğini zamanında yapınız anlamında yazdım. Belki bana da dua edersiniz, diye de ümit ediyorum.

A. Raif Öztürk

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: