Hicret (Şiir)

Asıl hicret, dinsizlikten  imana kaçmak,                          

Sonra, Allah’ı memnun etmeye çalışmak.

 

Ondan sonra, günah yapmamaya alışmak,

Sonra, sevaplı hayatın peşine koşmak.


Bu hayatın hesabına inanan başkadır,

Ona inanmayanın işi kargaşadır

 

Ateistten hayır beklemek, aptallıktır,

Ona güvenmek te, muhakkak bir saflıktır.

 

Haşre iman, kişiyi mutlak değiştirir,

İnsana, Cennet ve Cehennemi gösterir.

 

Sevabın neticesine, çok ümitlenir,

Günahının acısı de, onu titretir.

 

Ondan sonra, büyük günahlardan korunur,

Hedefi: Hâlikını memnun etmek olur.

 

Sonra  kararı, Allaha isyan etmemek,

Allahın rızası dairesine göçmek.

 

Bu durumda dini emirler,  kolay olur,

Böylece, Rabbin rahmetine kavuşulur.

 

Allah yolunda hicreti, emretti Kur’an,

Din yaşanamaz oldu mu, durulmaz bir an.

 

Masiyetten hicret, Müminin hedefinde,

Bâlâdan gelen emir’e uymak, gözünde .

 

Sonra, yapılmaz görünen işler oluyor,

Engel olacak dikenler, birden kuruyor.

******

Bizde, böyle bir imtihana tâbi tutulduk,

Hicret etmek için, hemen iknâ olunduk.

 

Çünkü, hidâyeti ruhuma vermişti Rabbim,

Din muhabbeti ile benim dolmuştu kalbim.

 

Böylece, âcz kuvveti ile çok şey yaptık,

Ne kadar çok kavileri, geride bıraktık.

 

Karar verip az paraya, her şeyimi sattım,

Şehitler diyarı vatana, adım attım.

 

Din için kaçtım, bıraktım o güzel vatanı,

Kabristanımda da, çok kefensiz yatanı.

 

Seyyareye bindirdim sekiz nüfusu,

Biraz eşya ile, ekmeği, soğanı  tuzu.

 

 Komşularla halallaştım, Bismillah dedim,

 Beni yoktan  yaradan Allaha, güvendim.

 

Ya Allah! Diye her şeyi aldım Göze,

Zaten Ona dayanan, ve illa çıkar düze.

 

Eğer bir kula Allahın tevfiki refik ise,

O kimse muhakkak bir gün çıkacak düze.

 

Ganî olan bir cömertten, iste  korkma,

O sana yaşamak için, bulacaktır lokma.

 

Hele Nur aşkı ile yola çıkılırsa,

Karşısında cılız kalır, kuvvet ve kese.

 

Sırp gümrükçü, bana denizemi bunları?

Zavallı bilmez, Allaha kul olanları.

 

Allah için hicret eden pişman olur mu,

Ne kadar zahmetle karşılaşsa yorulur mu.

 

Türkiye de ki Nur, beni kendine çeker,

Onun peşine, şuurlu muhakkak göçer.

 

Evet, ben hiç pişman olmadım geldiğime,

Çok şükretmem lazım, Rahim olan Rabbime.

 

Nurlarla bağlanınca, Allahın dinine,

Sonra acz tezkeresiyle, sığındık Kendine.

 

Gelmekteki  gayem yerini bulduydu,

Bununla benim ana isteğim olduydu.

 

Allaha duamız, bu yoldan ayırmasın,

Sonuna dek ayağımızı kaydırmasın. İnşaallah…

 

 Abdülkadir  HAKTANIR

www.NurNet.org

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: