Aslında süreç tersinden işliyor genelde. Genelde Allah’ın haram kıldıklarını kendimize helal ediyoruz. Öyle yorumluyoruz ayetleri; allem edip kallem edip bence mezhebine tabi tutup; tesettürün, namazın, orucun aslında olmadığını ilan ediyoruz nefsimize. “Niye korktun olum, yok ki zaten öyle bir şey İslamda” deyip okşayı veriyoruz nefsimizin ensesini. Ya da azcık nefsimizin hoşuna gitmeyen bir zekat hükmü görsek , bir şekilde kendi “ hayrımıza(!) “ bir fetva veriyoruz ya da buluyoruz fetvayı bu mezhebe mensup birilerinden. (Asuman Kılıç’ın yazısı..)

Eskiden dedelerimizden, ninelerimizden dinlediğimiz tatlı hikayelerle tanışırdık Peygamberimizle. Şimdi bu görevi daha çok çocuklara yönelik kitaplar alsa da ilahiyatçılar, psikologlar, yazarlar O’nu hikâyelerle tanıtmanın önemine değiniyor.

Gelecek nesli yıkıcı bir ateş olmaktan kurtarmak “Anne”nin vazifesidir. Tüm genç kız ve hanımların davetli olduğu derslerimizde aklınıza takılan sorulara cevap bulurken, Risale-i Nur’lar ışığında yapılacak mütalaalarla da ruhunuz rahat bir nefes alacak. Muhterem hocamızın letafetli uslubuyla lazım olan emniyet, samimiyet, hürmet ve muhabbet gönül dünyanıza işlenecektir. Dersler Her Ayın İlk Pazar günü Fatih, Ali Emiri Kültür Merkezi’nde, 11:30 da yapılacaktır.

İnsan bir şeyi bilmezse cahili olursa ondan kötüsü yoktur. Çünkü hem bilmez hem de kendisini bilir zanneder. Boş konuşur. Bilenlere de sıkıntı verir. (Muhammed Numan ÖZEL)

Olanlara şaşırmamak gerek aslında. Eğer uçların insanıysanız Bediüzzaman’ı sevmemeniz normal. Nihayetinde zikrettiğiniz kişi, bu topraklarda, ehl-i sünnetin ortasında, bir gemi direği gibi denge unsuru olan; onu ifrattan-tefritten, her yönde aşırı gidişlerden korumaya çalışmış ve metinleriyle hâlâ çalışan birisi. O nedenle bu ülkede uçlara yönelik her ne yapsanız ona çarpıyor, normal. Örneğin: Şiddete meyyal, anarşiyi de ardından getirecek bir eylem düşünceniz var. Hoppala, ‘müsbet hareket’ kaya gibi önünüzde! Masumların canını, hak namına bile olsa, tehlikeye atmanıza izin vermiyor. Sevmezsiniz elbette. (Ahmet Ay’ın yazısı..)