Sesleniş
Yedi cihana duyursam sesimi, kafi gelmez.
Cümle alem dinlese pür dikkat, yetmez.
Bana Hak lazım.
Hakk’ı hakkıyla bilen lazım.
Haykırsam tüm çıplaklığıyla gerçekleri
Göstersem dürbünün arka yüzünü
Ey insanlar! Desem
Uyanın.
Koca bir sessizlik…
Bir tren garında son bekleyiş.
Etraf kalabalık.
Ağlayan bebeler, çaresizlik ve pişmanlık okunan gözler.
Yolculuk var.
Bu son bekleyiş.
Gelmeleri, gitmeleri, güneşi, ayı ve ezanı
Son bekleyiş.
Biraz sonra eşref-i mahlukatın, son gidişi.
Alem mahzun, Adem suskun.
Bütün lügatlar sahipsiz
Ervah-ı ezelden beri mevcut bitkinliğinden midir bilinmez,
Bütün yaratılış sanki ince bir sükut
Bu son bekleyiş.
Sonsuzluğa uzanan son gidiş.
Mahşerde konuşmayı yeğlemiş gibi
Tüm mahlukat şimdi, suskun.
Hazırlanın!
Sonsuzluğun sahibine
Yolculuk var.
Tuğba Talay