Büyük kızım annesine yazdığı mesajında “Sabahları işe giderken çocukları dağıtıp arabada yalnız kalınca yüreğim burkuluyor.” diye bir annenin evladından ayrılık feryadını haykırıyordu. Annelik, ne yüce ve ne kutsi bir duygudur ki yaşamayan bilmez. Bu duygu fıtrîdir ancak, Allah’ın evlât ihsanıyla yaşanması mümkündür. (Mehmet Çetin’in yazısı..)

Her Fatiha’nın ucunda, Yasinlerin son duasında sen varsın. Dudaklarımdan dökülen dualarımda sen varsın ey Cennetin güzel hurisi..! Şu an sen, Cennet yaşındasın. Evliyâ meclisinde, Resûlullah’ın (s.a.v) yanı başındasın. Okunan Kur’ân derslerinde senin alın terin var. Aldığım diplomalarda, gördüğüm eğitimlerde senin yakarışların, içten dualı bakışların var. (İsmail Aksoy’un yazısı..)

Hiç düşündünüz mü, 4 yaşında annesinin dizinin dibinden ayrılmayan bir kız çocuğu 14 yaşına gelince annesinin okula gelmesinden neden rahatsız oluyor?

Eskiden annesi babası Müslüman olan kimselerin evlatları, babalarını taklit ederek Müslüman kalabilirdi. Fakat bugün o taklidi imanı, batıdan gelen materyalist felsefe eritti. Ve öyle bir inançla hayatiyetini devam etmek isteyen, ayakta duramaz oldu. (Abdülkadir HAKTANIR)

İlk okuldan başlayarak, terfi ederken, insan, hayatın her devresinde, çalıştığı fabrikada, veya herhangi bir işyerinde, hatta peygamber ocağı olan askerlikte de, olumlu veya olumsuz arkadaşlarının tesiri altında kalır. (Abdülkadir HAKTANIR)