14 Şubat birçok ülkede sevgililer günü olarak kutlanan, kökeni Hristiyan inancına dayanan bir gündür. Valentine ismindeki Hristiyan bir din adamı adına kutlanan bir bayram olarak ortaya çıkmıştır hatta bazı toplumlarda “Aziz Valentin Günü (İngilizce: St. Valentine’s Day) olarak tanımlanır. Zaman içerisinde insanların bu tarz özü islamla bağdaşmayan gelenekleri toplum içerisinde meşru görmesi , daha doğrusu maddiyatta avrupalaşma ve maneviyattaki kararsızlığı sosyokültürel etkiler tamamen tezatlıklar muammasıdır.Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Kim bir kavme benzerse, o da onlardandır.” buyurmuşlardır.

Delikanlım! Vaktini boşa harcama sakın!

Dikkat et! Seni aldatmasın bu mel`ûn akın.

Ölümü uzak görme çünkü odur çok yakın,

Gençlere yol gösterip feraset ver Allah’ım!..

(Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

Bu üniversiteli gençlerin en büyük hedeflerinden bir tanesi zaman seyli içinde Hollanda’nın bütün birimlerinde görev almak. Gidebildikleri yerlere kadar gidecekler ve “Artık burası bizim vatanımız, biz buralarda doğduk ve buralarda başta Müslüman kardeşlerimiz olmak üzere bütün milletlerin gençlerine ve ailelerine İslâm hakikatlerini tebliğ ve takdim edeceğiz” demektedirler. Onları hayranlıkla izledim. Çılgınlık yok, alayiş nümayiş yok. Akl-ı selim içinde hüşyar kalplerle yürümektedirler. Duygulandım, gözlerim yaşardı. (Halil Uslu’nun yazısı..)

Anne ve babalar adeta yalvarıyordu: “Hocam, ne olur kurtarın evlatlarımızı, onların ellerinden de, gönüllerinden de tutun. Kur’anla tanıştırın, İslâmla barıştırın. Biz başa çıkamıyoruz, bari siz eğitin…” Mânevî değerlerden yoksun bir gençliğin geleceğimiz adına ne felaketlerin habercisi olduklarını görmemesi mümkün müydü? Hey!.. Edipler, eğitimciler, öğretmenler! Âciz kalan, çaresizliğini haykıran bu insanlara ne demeliydi acaba? (İsmail Aksoy’un yazısı..)

Müslümanlar içinde düzenli olarak dini vecibelerini yerine getirenlerin 800 bini bulduğu belirtilirken, özellikle yeni nesil içinde artan muhafazakarlık oranlarına dikkat çekildi.