Oğlumla sohbet ederken dedi ki, “Adana Kitap Fuarı’nda, standa bir hanım geldi. Hüzünlü bir halde tasavvufî kitapları inceledi. ‘Yakın zamanda babamı ve ağabeyimi kaybettim. Hayattan zevk alamaz hale geldim. Ölümü sorguluyorum. Üzüntümü unutturacak bir kitap tavsiye eder misiniz bana?..’”

vliliğinin, hayırlı evlat yetiştirmek, haramlardan korunmak, mesut olmak, hayatın yükünü paylaşmak ve yalnızlığın ıstırabından kurtulmak gibi çok önemli gayeleri vardır. Bu sebepten Efendimiz (sas) “Ya Ali, şu üç şeyi geciktirme: Vakti gelen namazı, hazır olan cenazeyi, dengini bulan evsiz kimseyi evlendirmeyi.” buyurmuştur. (Hekimoğlu İsmail’in yazısı….)

Öyle zamanlar oldu ki, neredeyse hastalandığıma sevindim. Eğer hastalanmasaydım, dedim, kim bilir şimdi nerede dolaşıyor olacaktım.

Kitap yazan elini ver bana öpeyim, Seni seviyorum, nasıl tarif edeyim, Ben sana hayranımdır başka ne diyeyim. Kalbimden severim nasıl bildireyim. Muharrirlerin gülü Ömer Ağabeyim.. (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

Sorumlu olduğum kişilere sözüm tesir etmiyor. Beni dinlemiyorlar. Vazifemi hakkıyla yapamıyor muyum?” Ona dedim ki: “Bu din, sahipsiz değildir. İslamiyet’e hizmet etmek vazifesini size kim verdi? Siz kendinizi kurtarmaya çalışın. Bir Müslüman’ın kendini yetiştirmesi, milletinin kurtulması derecesinde mühimdir. Siz susabildiğiniz kadar susun, İslamiyet’i yaşayabildiğiniz kadar yaşayın. (Hekimoğlu İsmail’in yazısı..)