İnsanlık tarihini tedkik ve tahkik eden müdakkikler için, en müheyyic hâdiselerden birisi, sahabe-i kiram arasında, İbn-i Sebe ve Hâricîlerin ifsadlarıyla vukua gelen elim facialardır.
Mehmed Kırkıncı

Kur’ân ve hadis karşısında DAEŞ, Risale-i Nur karşısında Fetullahçılık gibi tecrübeler bize şu gerçeği öğretiyor:
Kaynağın sahihliği kadar, kaynakla kendisi üzerinden temas kurduğumuz ‘metodoloji’nin ve bizi harekete geçiren ‘niyet’in de sıhhatli olması gerekir. Aksi durumda yaşanacak olan şey, Bediüzzaman’ın Tuluat’ta dile getirdiği şu gerçektir: “Arı su içer, bal akıtır; yılan su içer, zehir döker.”
(Metin KARABAŞOĞLU)

—Karşılaştırmalı bir analiz
Bu girizgâhtan sonra, ‘müsbet hareket’in ne olduğuna gelirsek:
1. Müsbet hareketin birinci esası, ‘müsbet ihtilaf’tır…
(Metin KARABAŞOĞLU yazısı)

Bediüzzaman Said Nursî’nin hayatını ve eserini anlamanın en önemli anahtarlarından biri, Eski Said’den Yeni Said’e dönüşümünün kodlarını çözmek ve sebeplerini anlamaktır.Bu dönüşüm hangi tarih aralığında gerçekleşmiştir ve dinamikleri nelerdir? Haricî sebeplerin mi ürünüdür? Yoksa Bediüzzaman’ın kendi iç dünyasında yaşadığı bir değişimden mi ibarettir? Eski Said ile Yeni Said hangi noktalarda buluşur ve aynılaşır, hangi noktalarda değişir ve ayrışır? (Metin KARABAŞOĞLU)

Hz Peygamber, Hz Ali’ye “ ben Kur’an’ın tenzili için harbettim sen de tevili için harbedeceksin” demiş. Tevil islamın telakkilerini, emirlerini, toplumsal ve ferdi ilişkilerini en münazaasız şekilde  yorumlamak demektir. Çünkü iki kişi arasındaki bir mesele hakkında yapılan tevil bir terazi dengesi gibidir, tevilde yorumda farklılık iki tarafı birbirine düşürür. Eğer tevil ve yorumu müsbet davranışı belirlemek çok özneli ve taraflı meselelerde olursa tevilde yapıcı ve müsbet olmak daha da zorlaşır. (Prof. Dr. Himmet Uç’un yazısı..)