Şu aralar her birimiz ömrümüzün bilmem kaçıncı baharını sürüyoruz. Nerdeyiz ne yaparız Rabbimiz bilir ama bize düşen şu müjdeli sofraları hakkıyla karşılamak. Çiçeği, kelimeyi ve müjdeyi keşfedebilmekle mükellefiz. Bu güzel bahar sahifelerini ruhlarımıza ve yuvalarımıza taşımak durumdayız…

Nerede hayat arkadaşını rahatsız etmemek adına gözükmeden gizlice sıvışan şefkat abideleri? Hani o Hira nın zirvesine üç gün üç gece beklemişti. Kıyamamıştı ona. Huzuru bozmamak için huzura çıkmamıştı. Rabbiyle arasına girmemişti eşinin. Efendisinin gönül gamını gideren Hatice’ler nerede?…

Son asır müslümanın ne çok öğreneceği var ondan…
Boşuna demiyor Son Nebi (s.a.v.)
“Hatice son devrin kadınlarının hanımefendisidir” diye…

“Çocuklara Ramazan’ı ve orucu sevdirmek için onlara Ramazan günlüğü tutturulabilir. Teravih namazlarına ve Ramazan’da açılan kitap fuarlarına götürülebilir. Ayrıca onlara güzel sözler söylenmeli. Elimizden geldiğince minik, hoş hediyeler alınmalı. Özellikle kitap ve Kur’an en güzel hediyelerden biridir. Onlara kızmamalı, her zamankinden daha çok ilgilenmeli.” (Salih Altın’ın Nurdan Damla’nın kitabı ile ilgili yazısı)