Japonyalı genç kadın akademisyenin Bediüzzaman çalışması ne kadar hayrette bıraktıysa beni, Amerikalı rektör profesörün ona yakın kitabını Bediüzzaman üzerine yazıp bir de “Keşke Hristiyanların da Bir Bediüzzaman’ı olsaydı” diye duygularını samimi olarak salondakilere anlatması açıkçası beni çok duygulandırdı. yazının tamamı sayfada…

‘‘Kıyamet ne zaman kopacak?’’ sorusunun cevabını merak edip araştıran insanoğlu; Ölümün aslında kendisinin bir nevi kıyameti olacağını neden düşünüp sorgulama ihtiyacı hissetmez ki…

Üstad İstanbul’da iken büyük hizmet veriyor, İşgalcilerin yaptığı planları bozuyor.
Şeyhülislam fetvasına karşı fetva veriyor, Kurtuluş hareketini meşru ilan ediyor.
“Hutuvat-ı Sitte”yi de gizli dağıttırıyor. İngiliz muhabbetinin etkisi kayboluyor.

Ya Resulallah… Bir güneş gibi doğdun karanlık dünyamıza. Bir yağmur gibi indin kuruyan toprağımıza. Bir pusula oldun, yolunu ve yönünü kaybetmişlere….

Dünyamı nurlandıran o lahuti sada, Beni götürür hayalen dahi olsa, Gözlerin görmediği tasavvurun harici, Alemler ötesi bir nurani diyara, Bitmesin semalarda yankılanan ses, Bulsun vicdanlarda tam ma’kes, Dile gelen namesinde müezzinin, Kalpleri pak eden tevhidli nefes..