Allah mülk sahibidir. Mülkünde istediği gibi tasarruf eder. Kimse Ona karışamaz ve Onun îcâdına müdâhale edemez. Senin vücudunun zerrelerini yaratan, tüm sistemini düzenleyip insanî kimlik bahşeden Allah (cc)’tır Sen bunları sana lûtfeden Allah’a daha evvel bir şey vermemişsin ki, Onun karşısında bir hak iddia edebilesin…

Rahmeti gazabına galip, güzel Allah’ım!, Kahhar İsminle muamele eyleme bize.

Hayatımız günahlarla doludur Settar’ım!, Gaffarım! Günahlar bizi düşürmesin dize.

Yaradılış zirvesine bizi çıkarmışken, Yakışır mı şükürsüzlük fakiru acize. (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

Geçmiş devirlerde insanlarla günahlar arasında aşılması güç duvarlar örülmüş, toplumu tehdit eden kötülükler böylece bir çember içine hapsedilmişti.

Kainat anlaşılması için ancak öğretmenlere ihtiyaç duyulacak birbüyük ve kompleks bir manadır. Bu anlaşılmaz kitabın tanıtıcı bir muallimi olmazsa manasız kalır. Bu söz dinler tarihindeki peygambersiz dönemlerin zorluklarını ortaya koyan bir cümledir. Kainatın modern dönemde de absürd yani saçma olduğunu iddia eden yazarlar ve filozoflar vardır, işte bu koca kainatı saçmalıktan kurtaran Allah tarafından insanlara seçilip gönderilen peygamberlerin öğretileridir. (Prof. Dr. Himmet Uç’un yazısı..)

Şeytanı kâfir yapan, hâşâ, “Allah yoktur. Beni yaratan da O değildir” demesi değildir. O, Allah’ı Yaratıcı olarak kabul etmektedir. Ama tüm bu kabuller, tüm bu doğru sözler arasında, belki ilk anda kolayca farkedilmeyen şöyle bir anlayış vardır: “Ben daha hayırlıyım.” Neden? “Beni ateşten yarattın; onu ise topraktan.” (Metin Karabaşoğlu’nun yazısı..)