Okuma ve anlama meselesinde de, her kardeşin hatta Nur Cemaati içindeki farklı meşreblerin ifade ettikleri beyanların hepsinin bir hakkı var. Noksanlık yalnız kendi anladığını esas kabul etmekten ileri geliyor (Ahmet Katın)

Karınca, ateşe atılan İbrahim’i (as) kurtarmak için küçücük ağzıyla su taşırken ateşin azametini anlamaya kesinlikle minicik yapısı ile hiç müsait olmamakla beraber yardım etme vazifesine devam eder. Ama ben, bütün duygularımın sultanı olan hayalimle karıncadan daha farklı bakabilirim, eşyaya. (Mehmet Çetin’in yazısı..)

Yapmak isteyip yapamadığı, söylemek isteyip söyleyemediği, bakmak isteyip bakamadığı o kadar şey vardır ki benliğini saran, zihnini meşgul eden, âdeta içinde yıllarca barındırdığı sırlar yumağıyla ebedî yolculuğa uğurlanacak, ama hiç kimseler bilmeyecek, duymayacak, anlamayacak, derman olamayacak… (İsmail Aksoy’un yazısı..)

Eğer ülkemizde Barış,Kardeşlik ve hoşgörü ortamı oluşursa ”İttifak(anlaşma) olur, İttihat(birleşme) olur, Uhuvvet(kardeşlik) olur.Böylece herkes mesut(mutlu) olur .

Risale-i Nur’u anlamaya çalışırken dikkat edilecek mühim noktalar vardır. Diyebiliriz ki, “bu eserlerde fazladan ve gereksiz hiçbir kelime, cümle, tabir, terim ve misal yoktur.” Her şey yerli yerinde, bir maksat için ve genel mânânın bir unsuru olarak zikredilmiştir. Bu bakımdan hiçbir kelimeyi atlamamak, anlamadan geçmemek gerekir.