Gevşeme, rahatlık ve gaflet olan; yapılan, ortaya konan işlere hizmet adına kanaatkârlık bizlere ancak tembelliği ve gafleti getirebilir. Ümidin çalışmanın şevkin kaynağı olan öğrenmek bilmek istediği ve okumak bizim vazgeçilmez üçlümüz olarak bizleri daima muharrik bir vaziyette tutabilmeli.

Dünya varlığına güvenme sakın, Ne durursun gözlerim ağlasana, Bil ki şu dünyanın sonu pek yakın, Ne durursun gözlerim ağlasana…

Havalar soğuktur geceler ayaz, Bu kış bitmez oldu gelmeyecek yaz, Gaflet perdesini arala biraz, Nedendir bu kinin nedir bu garaz! (Ahmet Tanyeri’nin şiiri..)

Demişti ki: ‘Ne zaman bir organ varlığını hissettirirse, o organ hastalanmış demektir.’ Yani ki: Varlığını hissettirmeyen bir organ, hatta var olduğunu bile unutturacak denli sessizce çalışan bir organ sağlıklı demektir. Öyle ya; biri ‘Bende kalp var!’ diyorsa, ‘Kalbim rahatsız. Artık var olduğunu bana hissettiriyor’ demek istemektedir. Senai Demirci’nin Kaleminden…

Yaz mevsimi ile beraber gelen maddi ve manevi rehavete karşı bizleri uyararak ve vazifelerde atalet göstermememiz için vazifemizin ehemmiyetini ihtar eden Üstad Hazretleri, gayemize hasr-ı nazar ettiren şu izahları yapmış: “Aziz kardeşlerim, siz kat’î biliniz ki: Risale-i Nur ve şakirdlerinin meşgul oldukları vazife, rûy-i zemindeki bütün muazzam mesailden daha büyüktür..”