Büyük bir kütüphanem var. Şu karşıki rafta da beş parmak kalınlığında Anonim Şirket isimli kitap duruyor. Bu kitapta o kadar çok kanun, yönetmelik, açıklama ve tavsiye var ki… Evvela düşündüm…

Dikkat ettiniz mi bilmem; ekseri çocuklar yaşadığı hayatı sevmez, bıkkın dolaşırlar. Sorsak, “Nedir derdin?” Çevresini sevmiyordur. Anne-babasından şikâyetçidir.

Mademki hak (İslamiyet) her zaman galiptir, neden kâfir, Müslüman’a galiptir? Her Müslüman’ın her vasfı İslam’a uygun olması gerekirken her zaman böyle olmuyor. Her kâfirin her vasfı da İslam dışı olması gerekirken, bu da olmuyor. Demek ki, kâfirdeki İslamî prensipler, Müslüman’daki kâfir prensiplerine galebe çalmaktadır. Mesela ilim, teknik, çalışkanlık, beceriklilik İslam’ın malıdır; Cehalet, tembellik, beceriksizlik gibi gavur âdetleri de Mekke-i Mükerreme’deki Müslüman’da bulunsa… İsrail’deki İslamî prensipler, Mekke’deki gavur prensiplerine galip gelir. (Hekimoğlu İsmail’in yazısı..)

İbadet, neden bazı insanların zoruna gider? Evvela canının istediği gibi yaşayanlar o halden ayrılmak istemez.

Çocuğumla anlaşamıyorum, diyor anne-baba… Çocukla anlaşma yapılamaz. Çünkü o henüz olgunlaşmamış, iradesi yok denecek kadar azdır. Hayatı beslenmek ve eğlenmekten ibarettir.