Efendim, Sen
Öyle bir Nur’sun
Ve Getirdiğin öyle bir Nur ki,
Değil cinler, insan, melek ve tüm hayatlar,..

Şark yanıyor, Ümmet şiiri yanıyor, En garptan başlayan frengi illeti, Benim garbımla şarkımı, Garip gafletle yakıyor..
Şark yanıyor, Haklılık maskesinde, Bir şeytaniyet sağıma geçmiş, Bin dört yüz yıllık şiirimle, Allah ve Resul haklarını yakıyor.. (Muhmmed Fatih Özbilen’in şiiri..)

İki çığlık , Biri ölümün, Biri doğumundur…
İki doğum, biri zalimin, biri alimindir… (Muhammed Fatih Özbilen’in şiiri)

İki ateş arasındayım, Cehaletimin ve kaderimin. İki kalem ateşi, Biri yazmadığı,
Biri de yazdığı için, Yanıyorum…
İki ateş arasındayım, Gafletimin ve emirlerin. İki yaşam ateşi, Birini yaşadığım
Birini yaşamadığım için, Yanıyorum… (Muhammed Fatih Özbilen’in şiiri)

Ben Ayasofyayım, Karşımda turistik bir mabed, Fiillerim mavi bir cami.
Gösterişe ve ritüele dönmüş, Tüm ibadetlerim…
Suç ve suçlu bende, Cehalet mührü vurdu üstüme, Gayret, ders ve saflık katilleri.
İlim aktı gitti batı sahillerine… (M. Fatih Özbilen’in şiiri..)