Güler yüzlü, tatlı sözlüydü… Çok mütevazı idi, vakurdu…
Sözünde mutlaka dururdu… Boş ve lüzumsuz konuşmazdı… Karşısındakini candan dinlerdi…
Çocukları çok sever ve okşardı…

İnsanoğlu, dünyaya ağlayarak geliyor ve beşikle tabut arasındaki upuzun bir yolculuk onu beklemektedir. Bu yolculuk her ne kadar uzun gibi görünse de aslında çok kısacık bir ömürden ibarettir. İşte insan kendisine takdir edilen bu kısacık ömrünü doldurup kabir denilen amel çukuruna girerken eğer gülebiliyorsa ve geride kalanları ardından ağlıyorlarsa asıl o zaman mutludur.