İLK İNSAN, ilk hata, ilk umut, ilk kavuşma. Sonra ilk kavga, ilk kan. İnsanoğlu meleklerin çekindikleri o ameli gecikmeden hayata geçirdi. Hırs ve kan hemen tanışıverdi. Bir insan ve insanlar. Aynı duyguyla daha çok kan döktüler. Toplu öldürdüler, toplu gömdüler. Kuşlar toprağa gömmeyi Kabil’e gösterdiklerinde, belki de böyle bir gömme çeşidini hayal bile edememişti. Aileler oldular, kabileler; büyüdüler, göç ettiler. […]

Bir müddet sonra çatışma alanından geri dönen askerin sırtında, yaralı bir beden değil, bir ceset vardı. “Görüyorsun” dedi komutan, “bir hiç uğruna hayatını tehlikeye attın.