Bilim; evrendeki olayların nasıl olduğunu, yani sebep-sonuç ilişkilerini inceler. Kur’an’da; onları gerçekte kimin yaptığını, sebeplerin o neticeleri vermesi için, sebepleri kimin yarattığının bulunmasını ister. Medeniyet fenleri; aklın ışığıdır, dini ilimler ise vicdanın ziyasıdır. İlim tahsil edenlerde akıl ve vicdan, el ele verince gerçek ortaya çıkar. Ayrı ayrı olduklarında birinden şüphecilik, diğerinden taassup doğar. (Dr. Selçuk Eskiçubuk’un yazısı..)

Hiçlikten, yokluktan varlığa çıkmak, var edilmiş olmak, başlı başına bir “değer” taşımaktır. Çünkü yaratılmış olmak, hele de insan olarak yaratılmış olmak ayrı bir değer ve önem taşır. Akılla, kalple ve de en önemlisi, yaratandan bir parça olan, içinde taşıdığı ruhla, o değer sahibi olmuştur. (Dr. Selçuk Eskiçubuk’un yazısı..)

Kur’an ayetlerine ve hadislere bakılarak, evren hakkında İslam âlimlerinin yaptıkları açıklamalar, günümüz bilim adamlarının henüz buldukları bilgilerin çok ötesindedir. Allah; ’’Ol’’ deyince her şey ’’Oluverir’’… (Dr. Selçuk Eskiçubuk’un yazısı..)

İnsan, şerri yaşayıp hayra yönelebilir, karanlıklarda kaybolduktan sonra bir gün hidayet nurunun basamaklarına çıkabilir, yokluğu tattıktan sonra varlık içinde olduğunun farkına varabilir. İşte bu zıtlıklar içerisindeki esrar perdelerini kaldırabilecek olan yalnızca insandır. Hayvanların en mükemmelinde bile böyle özellikler yoktur. Akıl ve fikirle bu farkındalığı yakalayabilir. (Dr. Selçuk Eskiçubuk’un yazısı..)

Yollar var önümüzde kaygan, toprak, patika, sonu uçurum mu, yoksa çıkmaz sokak mı?
bir güneş arıyorum, ya da bir ay ışığı, gece gündüz yolumu aydınlatacak… (Dr. Selçuk Eskiçubuk’un şiiri)