Alnı ak günlü pak seccadeden doğruldun, Her tarafı parlatan Nurlar ile yoğruldun.Gönlünü arşa açıp duaya el kaldırdın, Ruhunu hakikatin gerçeğine daldırdın.
Al sancak oldu “örtün” namusuna şahittir, Baban amcanla dayın belki birer şehittir. (Abdulkadir Haktanır)

Ben birinin bir kızıyım, yarın birin annesi, Müslüman’ın dini ile nurlanmalı sinesi.
Allah’ım bir, ortağı yok,dinim haktır şüphem yok, Ben dinim ile övünürüm, gece gün, aç ve tok. (Abdülkadir HAKTANIR )

ÇAĞIMIZDA BİR HASTALIK:  MODALAŞTIRILAN TESETTÜR             Öncelikle bu yazıyı neden kaleme aldığımız ile başlayalım. Bu yazıyı kaleme almamızdaki asıl maksadımız “emr-i bi’l-maruf nehy-i ani’l-münker” vazifesini yerine getirmektir. Emr-i bi’l-maruf ve nehy-i ani’l-münker yani iyiliği emredip kötülükten nehyetmek için yazımızı kaleme alıyoruz. Nitekim Kur’ân-ı Kerîm’de Cenâb-ı Allah şöyle buyuruyor: “Sizden hayra çağıran, iyiliği emredip kötülüğü men eden bir topluluk bulunsun. […]

Askeriyede savaş anında her asker bir “sütre” gerisinde yatar, oradan ateş eder.
Kore’den gelen bir subay, bir taş göstermiş, “Beni kurtaran bu taştır.” demiş. Savaşırken o taşın arkasında yatmış. Bir iki kurşun o taşa değip sekmiş, böylece o arkadaş vurulmamış…

Bu soru kime sorulursa sorulsun, hemen kesin bir ifadeyle “Hayır, asla..” gibi cevaplar alınır. O cevabı verenlerden bilhassa nisa taifesinden bazıları, acaba o sözleriyle umumî yerlerdeki giyimlerinin tezat halinde olduğunun farkında mıdırlar? (Prof. Dr. Mustafa Nutku’nun yazısı..)