Anne Baba Olmuş Ve Olacaklara Çok Mühim

Nice dualar vardır ki hakkıyla işitenin bilinciyle Zekeriyya Aleyhisselamın dlinde tecelli bulur ve: “Rabbim tarafından bana hayırlı bir nesil bağışla” (Al-i İmran, 38) niyazıyla arşı alaya yükselir. Hatta salihlerden bir evlat vermesi için İbrahim Aleyhisselamın yakarışı da nakledilir kitabı Mübinde: “Rabbim! Bana sâlihlerden olacak bir evlat ver” (Saffât, 100) diye…

Mü’minin her ameli ve niyazı bir duadır çocuk tadında… Çocuklarımız da cennet reyhanıdır Nebi katında… Şefkat ve merhamet sevgimizin bir parçası, evlada müspet sevgimiz ise, imanımızın kâmil manasıdır.

Tüm dualarımız çocuklarımız yavrularımız salih amel işlemesi, amellerimiz ise çocuklarımızın ahlakını güzelleştirmektir aslında… Nice olaylar ve konuşmalar vardır ki çocuğumuzun ahlakına, şahsiyet ve karakterine etkiler de farkında olmayız… İşlediklerimizi yalnız kendimize diye düşünür ama nice zihinlerin ve hayatların olumsuz te’sirini hesaba katmayız. Allah asıl hesap görücüdür O Kudret ise kendi ellerimizle yaptıklarımız yüzünden çocuklarımızın bile ne hale düştüklerini ve nasıl bir te’sir altında kaldığını bizlere açık bir şekilde gösterir.

Tarih kitapları Ebu’l Vefa Hazretlerinin oğlundan bahseder…
İstanbul’un Vefa semtine adı verilen Ebu’l Vefa, Fatih devrinin büyük âlimlerinden ve evliyasındandı. Akşemseddin, Molla Gürani gibi devrin manevi önderlerinden biriydi.

Bu büyük zatın oyun yaşlarındaki bir oğlu kötü bir alışkanlık edinmiş. Ucuna çivi çakılmış bir sopa ile o devirde evlere içme suyu taşıyan sakaların kırbalarını deliyormuş. Evcil hayvan derisinden yapılmış su tulumu demek olan kırba, sivri bir madde ile dokunuldu mu kolayca delinecek bir nesne. Ebu’l Vefa’nın oğlu da bunu yapıyormuş.

Sakalar, “Bir din ulusunun oğludur, çok sürmez geçer” diye bir müddet dayandılarsa da baktılar vazgeçeceği falan yok, Ebu’l Vefa’ya şikâyet ettiler.

Ebu’l Vefa Hazretleri olanları duyunca hayretler içinde kalır. Nasıl olur da bunca dikkat ve özenle yetiştirilen, haram lokmadan uzak tutulan bir çocuk böyle bir şey yapar? Ebu’l Vefa şikȃyet edenlere, “Tamam” dedi. Konu anlaşıldı, gereken yapılacak, sizin de zararınız ödenecektir.
Önce kendinden işe baþladı:

— Acaba ben bu çocuğa yanlışlıkla da olsa haram yedirdim mi? diye düşündü. Bir şey bulamadı. Hanımına sordu:

— Sen bu çocuğa hamileyken veya süt verirken haram bir şey yedin mi, çok iyi düşün, bana bildir, yoksa oğlanın sonu kötü, dedi.

Hanım düşündü, taşındı, rüyaya yattı, nihayet bir olay hatırladı. “Oğlana hamileyken oturmaya gittiği bir komşu evinde, masadaki bir tabakta portakallar varmış. Görünce canı çekmiş ama istemeye de utanmış. Ev sahibi hanım bulundukları odadan dışarı çıktıkça yakasındaki iğneyi portakallara batırıp sularını içmiş.” Bunu Ebu’l Vefa Hazretlerine anlattı.

Ebu’l Vefa: “Aman hatun hiç vakit geçirmeden o komşuya git, olanı biteni dosdoğru anlat ve helallik dile” diye tembihledi. Kendi de sucuları çağırdı, kimin kaç tane kırbası delinmişse hepsinin parasını ödedi ve haklarını helal ettirdi.

Oğlana olayın başından sonuna kadar bir şey denmedi. Hakkında böyle şikâyet var, bir daha yaparsan asarız, keseriz yollu tehdit edilmedi. Ama çocuk bir daha çivili sopa ile kırbaları delmedi.

Önce aile suçu kendisinde aradı sorunun kaynağını  buldu da… Suç hemen çocuğun üzerine atılmadı. Bir yerde yanlış yapılmıştı, anne ve baba birlikte hareket ederek sorunun kaynağını buldular. Sorun halledilince de problem kendiliğinden ortadan kalkmış oldu…

Resulü Kibriya’nın -Salât ve Selam O’nun üzerine olsun- emri yerine getirilmiş oldu: “Çocuklarınıza ikram (ve ihsan) ediniz. Terbiyelerine çok dikkat ediniz. Onları güzel terbiye ediniz.” (Seçme Hadisler, sh: 29, Diyanet Yay.)  “Çünkü onlar, Allah’ın size hediyesidir.” (A.g.e. sh: 30)

“Ya Rabbi! Yolumuzu aç!
Dualarımızı aziz ve yüce İsmin hürmetine kabul et.
Bildiğimiz bilmediğimiz her türlü tehlike ve kötülüklerden koru.
Bildiğimiz bilmediğimiz her türlü güzellik ve iyiliklere eriştir.
Bizleri muvaffak ve muzaffer eyle.” Amin

Hisse almak için bu kıssayı size nakleden Kardeşiniz:

Abdülkadir Haktanır