Daha 15 dakika önce fotoğrafladığım Madina canhıraş çığlıklarla dövünüyor. Hasan olduğu yerde, Abdullah’ın cansız bedeni ise dizinin dibinde. İçimden ılık ılık bir şeyler akıyor. Annenin o feryatları âdeta kamp alanında yankılanıyor. Mesleğim gereği dünyanın dört bir tarafında deprem, savaş, sel felaketinde o kadar insanın ölümüne şahitlik ettim ki saysam bir kasaba mezarlığı eder. Ama bu kadar etkilendiğimi hatırlamıyorum. (Yazının devamı için başlığa/resme tıklayınız..)

Türkiye’yi karış karış gezerek farklı konularda konferanslar veren eğitimci yazarların hızına yetişmek ne mümkün! Aralarında, bir günde 5 konferans verip konuşma rekoru kıran da var, aynı gün Afyon’dan Eskişehir’e geçtiğini unutup, “Nasılsınız Afyonlular?” diyerek konferansa başlayanlar da!

Susuzluk, açlık ve yıllardır sömürülmüşlüğün yıprattığı Afrika insanı bu Ramazan ciddi bir imtihanla daha karşı karşıya.. Çare Derneği Afrika’nın bu kara benizli, masum insanlarına çare olabilmek, gözlerinin feri sönmüş çocuklara bir gülücük kondurabilmek için gönüllüleri ile Kara Kıtada çalışmalara başladı.

Gazetelerde gördüğü Somalili çocukların açlıktan erimiş hallerine dayanamayan küçük kız, bir de mektup yazdı. “Komşusu açken kendisi tok yatan bizden değildir.” hadisini hatırlatan Emine, “Bu altından bir kişi bile yararlansa ne mutlu bana.” dedi.

Her şeyi göze alan aileler ise 500 km yol yürüyerek başkent Mogadişu’ya göç ediyor. Ancak bu yolculuk aileler için adeta bir ölüm yürüyüşü oluyor. Yürüyüş boyunca yaklaşık her aileden 1 kişi yolda hayatını kaybediyor. Kuraklık, açlık ve sıcaklık her zaman olduğu gibi yine en fazla çocukları etkiliyor. Bölgede salgın hastalıklar da yayılmaya başlıyor… (ÇARE derneği olarak Sudan ve Kenya da bulunan temsilcilerimiz, göndereceğiniz yardımları Somali de yokluğu yaşayan insanlığın yardımına yetiştirmek için yardımlarınızı bekliyoruz..)