Üstad, 1936’da Kastamonu’ya sürgün edilir. “Kastamonu nurların ikinci bir intişar merkezi olarak” tarihe geçer. Cumhuriyetin zulüm şehridir Kastamonu, şapka devriminde yapılanlar otuz bir martta asılanlar gibidir. Maziye dair bütün şeyleri tahrip etmeye kararlıdır, kafasız yeni kafalar. Ayetlerin yazıldığı mezar taşlarını kanalizasyon yapımında kullanırlar, ameleler tarafından lağımlara döşendiğini görünce Bediüzzaman öyle bir hiddetle kükrer ki ermeni ustalar neye uğradığını şaşırır kaçarlar. Oradaki memurlar da kaçarlar. Kaldığı yer, Araba pazarındaki polis karakoluna teslimedilir. Karakolun merdiven altındaki dar ve izbe bir yere yerleştirilir. (Prof. dr. Himmet Uç’un yazısı..)

İnsanlar maalesef kabiliyeti olan, olmayan,cahil,münevver herkes makam peşinde. Alacağı görevin manevi yükünü düşünmeden tartmadan göreve talip oluyor.İnsanların bu kadar siyasete meyil etmeleri ve makam hastalıkları geçen gün okuduğum Hz Ömer döneminde yaşanmış bir olayı hatırlattı.

“NURCU OLMAK KOLAY NURCU ÖLMEK ZOR.” “ENBÜYÜK HİZMET ODURKİ, HİZMETE ZARAR VERMEMEKTİR.” BÜYÜK ALİM MOLLA NUSRET ABİ ANLATIYOR… Üstadın yanına gitmeğe karar verdim. Bu sefer biraz daha Risale-i Nur’a bağlılığım artmış, hocalığa, tarikata, evrad ve ezkara karşı biraz soğukluk gelmiş idi, acaba Üstad beni kabul eder mi diye düşünüyordum, çıktım gittim. Sanki babamı, akrabamı yeni görmüşüm gibi hiç çekinmeden serbestçe […]

Ahir zamanda kadınlardan iffet beklemeyin. Erkekler izzetli olsunlar! (Mustafa Sungur)

Mücahit bir hayvan mersiyesi