Hulasa-i kâinat olan mucize insan,

İman esasların tümüne etmeli iman.

Sonra iman cevheri ona olur hirzu-can,

Bundan sonra insan olur hakanlara hakan,

Abdulkadir Haktanır’ın Şiiri

“Üstadın hediyeleri kabul etmeyin diye bir emri var mıdır? Oysa biliyoruz ki hediyeleşmek sünnettir. Bazıları Üstad hediye kabul etmiyordu diye hediyeyi reddediyorlar. Bu durumun doğrusu nedir?”

İnsanlığı tekemmül ettiren zikir ve ibadetlerdir. Dolayısıyla, İnsan, ibadet ve zikirleriyle nebat ve hayvanlardan ayrı bir üstünlüğe sahip kılınmıştır.

Okumayan, okuduğunu da düşünmeyen adamın söyleyebileceği söz ancak bu kadar olur işte. Halbuki düşünmeden bu soruyu soran adam her gece yatağına girince bir bakıma ölür, her sabah yatağından kalkarken de yine bir bakıma dirilir; ama yine de sorar: – Var mı gidip de dönen?.. (Ahmed Şahin’in yazısı..)

Asıl olanın kemiyet değil; keyfiyet olduğunu dikkate almadığımız zaman, anlayışımızda tersine bir durum hâsıl oluyor. Bu durum da çoğu zaman bizi yeise, karamsarlığa sürüklüyor.