Bu medeniyet-i hazıra, beşerin yüzde seksenini meşakkate, şekavete atmış. (…) Bu devirde sû-i istimâlât o dereceye vardı ki, bir sermâyedar, kendi yerinde oturup, bankalar vâsıtasıyla bir günde bir milyon kazandığı halde; bir bîçare amele, sabahtan akşama kadar, tahte’l-arz mâdenlerde çalışıp, kùt-u lâyemût derecesinde, on kuruşluk bir ücret kazanıyor.

Peygamberler bizim için birer rehber ve yol göstericidirler. Her bir Peygamberin hayatı bizim için hikmet ve ibret verici olaylarla doludur. Bu olaylar karşısında onların tavrı bize örnek olmakta ve o gibi hadiseler bizim de başımıza gelirse bizde onlar gibi olalım ve öyle davranalım diye onların başından geçen olaylar bize nakledilir.

Çok mütevazı yaşayan Maruf Hazretleri bir gün yol kenarına oturmuş elindeki ekmeğini yerken karşısına dikilen bir aç köpeğin gözlerini kendisine diktiğini görünce ekmeği tek başına yemekten utanır da, bir ucundan kendisi ısırır, öteki ucunu da gözünü dikmiş bekleyen aç köpeğe uzatır, birlikte yemeye başlarlar. Bu sırada uzaktan yaklaşan bir adam: -Utanmıyor musun elindeki ekmeği köpekle birlikte yemeye, der… (Ahmed Şahin’in yazısı..)

İyi ile kötü, zalim ile mazlum, hak ile batıl her zaman aynı alanda görünmüş,aynı meydanda mücadele etmişler, bu mücadelenin ilk başlangıcı Hazreti Âdem ile İblis’ti…

“Siz Avusturya’ya güya boykot yapıyorsunuz, ama onun gönderdiği kalpakları giyiyorsunuz. Ben ise bütün Avrupa’ya boykot yapıyorum; onun için yalnız memleketimin maddî ve manevî mahsulâtını giyiyorum.” 31 Mart sonrasında çıkarıldığı Divan-ı Harb-i Örfîde de Bediüzzaman, “Boykotlarla Avrupa’ya karşı harb-i iktisadî açmaya sebebiyet verdiğimden [sizce] cinayet işledim” sözleriyle savunma yapıyordu. (Ümit Şimşek’in yazısı..)