Unutmamak gerekir ki ertelemeden, zamanında yapılan bir ibadet, geciktirmeden yerine getirilen güzel bir ahlak özelliği, Müslüman için kazançtır. Müminin Yüce Allah’a olan teslimiyetini, sevgisini, inancını, imanını göstermesi için birer lütuftur.

Mevlana’nın Mesnevisi ile Bediüzzaman Said Nursi’nin Mesnevi-i Nuriyesinin karşılaştırıldığı bu yazı Abdülhamit Oruç hocanın dilinden kaleme döküldü.

“Zekât verenlerle alışveriş yapmalıyız,” diyordu Turan Bey, “tâ ki onlar daha çok kazanıp daha çok zekât versinler.”

İşte, burada, dikkatimizden kaçan önemli bir ayrıntı var: Biz alışveriş yaptığımız kişi veya müesseseye ücret öderken, yoksulun payını da o ücret içinde bir emanet olarak aktarıyoruz. Eğer muhatabımız zekâtını veriyorsa emanet yerini bulacak, daha doğrusu, iki katlı bir kazanç ortaya çıkacaktır.. (Ümit Şimşek’in yazısı..)

Üstad Emirdağ’da iken bir evde kalıyordu, O’nu zehirlemek için plan kuruluyordu,
Yukarıdan emir alan bir bekçi kandırılmış, Gizlice evine girip aşına zehir katmış.

Bir adam Hz. Ömer (r.a.)’in yanında bir hususta şâhitlikte bulunmuştu. Ömer ibnü’l-Hattâb hazretleri ona; “Ben seni tanımıyorum, seni tanıyan birini getir”, dedi. Orada bulunanlardan birisi, “Ben onu tanıyorum”, deyince Hz. Ömer, “Nasıl bilirsin?” diye sordu…