Konağın kütüphanesi kitaplarla doluydu, Çalışma yapan Üstad’ın tam istediği buydu. Burada fen ilimleri dikkatini çekmişti, Onları öğrenmek için bir zemin oluşmuştu. Bu hükümet konağında kalıyor iki sene, Oradan da Van’a geçer talepler üzerine. Van’da Tahir Paşa ile dostlukları gelişir, Konağın bir bölümünde çalışmaya girişir.

İnsanları hak din olan İslama davet ya da diğer adıyla dava, her müslümanın değişik tarzlarda yerine getirmesi gereken bir yükümlülüktür. Bu yükümlülüğü Kur’an şu şekilde ifade etmektedir: “ Hem sizden müteşekkil, önde gider, hayra davet eder, maruf ile emir ve münkerden nehyeyler bir ümmet olsun, işte onlardır o felahı bulacaklar.” (Al-i İmran Suresi, 104)

Evladım, duydum ki içinizde bir günahkâr varmış, onun yüzünden ülkenize yağmur gelmiyormuş. Ben de aradım, taradım, içinizde benden daha büyük günahkârını bulamadım. Başımı aldım, çıktım ki siz rahmete, berekete kavuşasınız.

Kişi nefsine ne isterse mü’min kardeşine de onu istemelidir. Herkes kendi yanlışlarını görmek ve terbiye etmekle mükelleftir. Başkasının günahlarını kendine meşgale etmemeli, affedici olmalıdır. Kin, inad ve hırs gibi muzır hasletler insanın düşünme ve muhakeme yeteneğini kaybettirir ve neticede insanı kötülüğe yönlendirir.

Kardeşlerle birlikte kızarmış tavuk ziyafeti yenilmekte. Tabii bu sırada Gavs-ı Azam Geylani’nin “kum bi iznillah!” fıkrası hatıra geliyor ve bir ağabey :

-Fırıncı Ağabey, haydi siz de bir “kum biiznillah” kerametini gösterin bakalım, deyince:

-Ah kardeşim nerede o eski tavuklar! demez mi?