Modern zaman insanının dünyasını henüz elde edemediği şey doldurmuşken, elinde olan o kadar şeye karşı şükürsüz ve kör bir ‘elde var sıfır’ psikolojisi içerisine girer. Oysa ki sahip olduklarının farkına varabilse ‘ne var ki elimde?’ gibisinden bir soruyu asla soramaz insan. Bilakis, ‘elde var sonsuz’ idrakiyle ve buna mukabil sonsuz şükürler ederek yaşamaktır her insana yakışan… (Metin Karabaşoğlu’nun yazısı..)

Nazarı basit olan kendisi de basittir. Bizlere ihsan-ı ilahi tarafından omzumuza koyulan bir vazifemiz var (Muhammed Numan)

Doktor hastayı tedavi etmek için, hiç çekinmeden hastanın nahoş kokulu yaralarına kadar eğilir, tedavi etmeye uğraşıp netice almaya nasıl çalışırsa, bizde aynen onun gibi, her tarafımızı saran manen yaralı vatandaşlara kendimizi sevdirerek daha fazla onlarla uğraşacağız (Abdülkadir HAKTANIR)

Yayıldı, Molla Said’in şöhreti etrafa, Eder davet, Vali Tahir Paşa Van’a,
Kaldı, on beş sene bu vilayette, Seviliyordu çok, tüm aşiretlerde (Bekir Özcan)

Hacdaki eşitlik manzaraları o kadar iç içe, o kadar yan yana, o kadar yoğun bir şekilde görülür ve seyredilir ki, çoğu kere farkına vararak, bazen de farkında olmadan kendinizi o fıtrî akışa kaptırırsınız ve onlardan bir parça olursunuz. Haccın bu birleştirici gücü bayram günü Hakk’a adanan kurbanlarla perçinlenir. (Mehmed Paksu’nun yazısı..)