Tarihimizde efsaneyle dönüşmüş ne kadar sembol isim ve olay varsa, adım adım nisyana (unutulmaya) fırlatıyorlar. Maksat, gençliği örneksiz ve kahramansız bırakıp hem gurur kaynaklarını, hem de ilham kaynaklarını yok etmek… Çünkü hiçbir millet kahramansız yaşayamaz. (Yavuz Bahadıroğlu’nun yazısı..)

Horasan’da Hoca Ahmed Yesevî’nin halifesi olduğu söylenen Şeyh Lokman’dan zahirî ve batınî ilimleri tahsil eden ve halifelik makamına kadar gelen Hacı Bektaş-ı Veli, hicrî VIII. Asrın başlarında (veya bir kayda göre 680/1281’de yani Osmanlı Devleti’nin ilk nüvelerinin atıldığı günlerde) Anadolu’ya gelmiş ve Kayseri’ye yerleşmiştir. Rum erenlerinin namdan olan ve Sivrihisar’da oturan Karaca Ahmed Sultân ile karşılaşmış ve onun iltifatına mazhar olmuştur. (Prof. Dr. Ahmet Akgündüz’ün yazısı..)

Peygamberimiz hicretin on birinci senesi, Rabi’ül’evvel ayının on ikisi, pazartesi günü miladi 8 Haziran 632. yılında fazilet dolu nurlu ruhu, bu fani âlemden ebedi âleme yani Refik-i â’la’ya yükselmiştir. (Rüstem Garzanlı)

Bir cuma namazında, sabaha karşı kılınan teheccüd namazının ve hemen arkasından yapılan duaların kıymetini öğrenince, geceleri yatmamaya başlamış. Saatlerce namaz kılıp, göz yaşları içinde dua etmiş. Bu arada kurbanlar da adamış tabi.

Akıllıyım diyenler hakkı görsünler, Bazı ahmaklar haşir olamaz derler,
Haşrolunca onlar azap görecekler, Haşir örneğini görürüz her baharda…

Bahar büyük ders Allaha inanana, Yeryüzü kefenini çekti bir yana,
Binlerce mahluk ders veriyor insana, Bitkiler böcekler dirilir baharda. (Abdulkadir Hatanır’ın şiiri..)