İki ciltlik Risale-i Nur

NESİL YAYINLARI’NIN 2 CİLTLİK RİSALE-İ NUR KÜLLİYATI BASKISINA DAİR BEYANATTIR 

Hazret-i Üstâd’ımızın şu son vasiyetindeki bu cümleler, “kendini Risale-i Nur’a vakfeden fedakâr talebeler Manevi Medresetü’z-Zehra ve Medrese-i Nuriye çok yerlerde açılacak” beyanları, Nur medreselerinin açılıp çoğalmasına ve onlarda kalacak fedakâr talebelerin ziyadeleşmesine işaretler, beşâretler ve teşvikler vardır. 

Vede Evvelki vasiyetdeki “Nurlara karşı hizmetimin tarzını bilerek tam yapabilsinler.” Diye yazılan beyanlarıda Üstadımızın mühim ikaz ve ihtarlarıdır.

Bütün bunlar Nur neşriyatının, bir kaide bir usül dairesinde, yani Hz. Üstâd’ımızın vasiyetleri çerçevesinde olmasını gerektirmektedir. 

Bu hususta Üstâd Bediüzzaman’ın, Risale-i Nur, şahs-ı mânevisinin ehemmiyetli bir hukuku bahis mevzuudur. Hem neşriyat olacak; hem Hz. Üstâd’ın telif hakkı ayrılacak, hayatını Nur’lara vakfedenlere tayinleri verilecek; geriye kalan Risale-i Nur sermâyesi de ancak ve ancak yalnızca Risale-i Nur’a sarfedilecek. Hatta dersane hizmetlerine dahi değil… 

Nur’ların neşri gibi bizatihi Nur hizmetlerine sarf edilecek “Said de bir hizmetkârdır, hayatta tayinini alabilir” diyor… Onun için bizler ve talebeler yalnız Risale-i Nur’dan tayinimizi alabiliriz. Onu da hizmetinde bulunan talebeleri Hz. Üstâd’ın vasiyeti icabı, Hz. Üstâd zamanından beri yapmaktadırlar.

2 Cilt halinde ve tamamen Nesil Şirketler Grubu’nun kendi arzu ve hevesleriyle hazırlanıp neşredilen kitapta bir başka büyük hata da, Yirmi Dokuzuncu Arabi Lem’a tercüme edilip Risale-i Nur arasına sokulmasıdır. Hâlbuki o Arabi Yirmi Dokuzuncu Lem’a’nın tercümesi bizzat Risale-i Nur’un kendisidir.

Hz. Üstad Yirmi Dokuzuncu Arabi Lem’anın ifade-i meram’ında: Bu Arabi ibarelerin Risale-i Nur menba’ları, mehâzleri olduğunu beyanla, Risale-i Nur eczâlarındaki kuvvetli ukde-i hayâtiye ve parlak Nur’ların o silsile-i tefekkürâtın Lem’a’ları olduğunu zikreder. Esasen buna cür’et etmek daha büyük bir hata ve haddini aşmaktır. 

Hz. Üstad, Risale-i Nur’daki parlak Nurların, o silsile-i tekküratın yani o Arabî ibârelerin lem’a’ları olduğunu zikretmesi kâfi değilmi ki; kendi sönük beyan ve tercümelerini Nurların arasına ilhak etmişler. 

Bu hususta Risale-i Nur naşirlerinden Said Özdemir kardeşimizin hazırladığı beyanları da takdim edilmektedir.

Hülasa: Risale-i Nur neşriyatında, Üstâd Hazretlerinin tensip, tertip ve tanzimine riayet etmek bir talebelik vecibesidir. 

Hem o neşriyatta Hz. Üstâd’ın mühim bir hukuku mevzu bahistir. Bütün Nur talebelerinin Hz. Üstâd’ın vasiyetine riayet etmeleri bir sadakat borcudur ki, LİLLAHİLHAMD Hz. Üstâd zamanından beri Nur talebeleri bu hususta ihlas ve sadakâtlerini göstermişlerdir.

Merkur vasiyetler istikametinde hareket edilmesi, Akl-ı selim ve Kalb-i müstakim gereğidir diye teyakkuz ve tezekkür kabilinden bu hatırlatmayı münasip gördük. Üstâd’larına dâvâsına ve vasiyetlerine, ikaz ve ihtarlarına sâdık ve sarsılmaz Nur talebesi kardeşlerimiz derslerini bilirler.

Nasıl eskiden Nur’lara yapılan taaruzlar, Nur’un inkişafına ve yayılmasına medar olmuşsa; bazıların mezkûr hakikatsiz davranışları da Nur’un tarz ve hizmetinin tebârüzüne, Hz. Üstâd’tan intikâl eden neşriyatın aynen bitamâmihâ devamına da vesile olduğu kanaatindeyiz.

Bu itibarla bunlara hiç ehemmiyet vermiyor, fakat müteyakkız olmamız lazım geldiğini bera-yı ma’lumat arzediyoruz.

 Bugün Üstâd’ımız Hazretlerinin hayatında iken tanzim, tertib ve tasvib ettiği şekildeki Nur Neşriyatı, Üstâd’ımızın zamanında vazifelendirdiği, hizmeti ve neşriyatı tevdi ve teşvik ettiği talebeler tarafından yapılmaktadır ve inşallah kıyamete kadar da devam edecektir.

Hz. Üstâd’ın hizmetinde ve Nur Neşriyatı’nda bulunan talebe ve hizmetkârları 

Sungur, Hüsnü, Bayram, Abdullah, Ahmed, Said