“Neme Lazım”cılık! (Şiir)

Bir kimse İslam’a  Frenkliği tercih ederse,

Bana ne benim karnım tok, lafını ederse,

Tüm hayatıyla bunu açıklayıp gösterse,

Yaradan’ı hiç hatıra getirmeden yerse.

 

Bu herif, öz kardeşini kâr için severse,

Faydası bittiği yerde sen kimsin ki, derse,

Besmeleyi hamdeleyi zikretmeden yerse,

Sevmeği biryana kardeşini düşman görse.

 

Akrabanın hatırını sormaya gitmezse,

Öz kardeşin ölümüne iştirak etmezse,

Onların kederinden hiç almazsa hisse,

Varlığını yokluğundan farklı göstermez.

 

O zaman bu heriften sakın bekleme hayır,

Çünkü gayri insani hislerden o hisse  alır,

Ona sevaplı işler hep tepe, değil çayır,

Böylece o, cemiyetten büsbütün ayrılır.

 

İşte bu adamdır buz gibi neme lazım cı,

İnsanlığın yüzkarası kardeşe yabancı ,

Onu düşündüğün an kalbini tutar sancı,

Olmasa daha iyi, bari çekmezdin acı.

 

Çünkü onun hisleri bozuk  kitap okumaz,

Âlim ve tecrübeli zatlardan asla sormaz,

O kendisini derinlere dalmaya salmaz

Bu dünyaya  niye geldim düşünmeye dalmaz,

 

Ey benciller! Milletin akıl fukaraları!

Hayatınızda görmediniz mi mezarları,

Orayı düşünün yüzünüz olmadan sarı,

Yoksa sonraki pişmanlığın olmaz ki kârı.

 

Bre herif! Haberin yok mu buraya  gelişinden,

Endişen etmezmisin mezara girişinden,

Neme lazımcılık açık fışkırıyor senden,

Yarın pişman olacaksın söylemesi benden.

 

Nemelazımcılık Müslüman da barınamaz,

İmkânsız, mümin kardeşine lâkayt kalamaz,

O, mahluklara karşı şefkatsiz yaşayamaz,

Beni ısırmayan yılan yaşasın dan olmaz.

 

Kültürü ona engel olur, boş söyleyemez,

Komşusu aç yatarsa o hiç bir şey yiyemez,

İnsana yakışmayan malayani diyemez,

Hatta çevreye bakmadan elbise giyemez.

 

O başkasına yedirirken kendisi doyar,

Ahiret kazancını sağlam kafaya koyar,

Dinini yaşamağa kendini yapar ayar,

Hiç şüphesiz ki ona Allah olacaktır yar.

  

Abdülkadir Haktanır

www.NurNet.Org / www.AlbNur.com