Şimdi sevdamız; hayalimizsin dünkü;
Geldik mazide, seni rumistan bulduk.
Bilsinler ebediyen bizimsin çünkü,
Biz on dört asır önceden İstanbul’duk!

En büyük düşmanımız, Ümitsizlik ve cehalet seline kapılmamız. Bu sebeple hak yolunda her an birleşmeliyiz,
Birbirimizi sevmeli ve kucaklaşmalıyız. Yoksa tarafgirlik edip düşmanlık yapmayalım, Menfaatimiz uğruna kalpleri kırmayalım. Dünyanın fani olduğu herkesçe bilinmeli, Ve imâni esaslara sımsıkı sarılmalı.

Onuncu Söz’de isimlerin okunması, onlardan hareketle ahiretin varlığını ispat üzerine kurulmuştur. On iki ismi ahirete açılan kapılarından yorumlar Bediüzzaman. Orada isimlerin muktezaları ile ahiretin varlığı arasındaki akli, mantıki, ilmi, dini, kalbi bağları kurar. Ahirete dönük esma okumalarıdır.. (Yazının devamı için başlığa tıklayınız)

Ey gerçek adalet sahibi Âdil, Ey rızâsı için yapılan işleri kabul eden Kâbil, Ey her şeyden üstün ve yüce olan Fâdıl, Ey her işin hakiki yapıcısı olan Fâil, Ey kulları için hayır murat eden ve onları dergâhına çağıran Tâlib, Ey kullarının, rızasına ermek ve cemalini görmek için can attığı Matlûb, Bütün kusurlardan uzaksın. Senden başka ilâh yok! Affet bizi. Bizi Cehennemden kurtar (Cevşen’den)

Kur’an’ın sönmez ve söndürelemez mânevi bir güneş olduğunu dünyaya isbat edeceğim ve göstereceğim! diyen Bediüzzaman’ın karşısına bir gün şeytan çıkar ve derki… devamı linkte