Ya Rabbi bizlere, senin “İRCİIİY” (yani artık bana dön) emrine muhatap olduktan (yani öldükten) sonra, arkamızdan bol bol Kur’an okuyan nesiller nasip eyle” dedi. Gümbür gümbür “AAAMİİİİN” seslerinden sonra hoca dua etmeyi kesti ve ellerini indirdi. Şaşkın şaşkın bakışan cemaate müşfik bir ses tonuyla: “Sizler bu duaya HANGİ YÜZLE amin diyorsunuz? Bu duaya amin demeye hakkınız yok ki! (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)

Asrın en mühim İslam Alimi Bediüzzaman Hz.’nin çok önemli bir tespiti, şu memur maaşlarıyla tam örtüşüyor. Şu edebi cümleyi çözdüğümüz an bana hak vereceksiniz: “Ubudiyet (ibadetler) , mukaddeme-i mükafat-ı lahika değil, belki netice-i nimet-i sabıkadır…” Tam anlayamadık, değil mi?.. (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)

Birazcık düşününüz ki; şu gıybetler hiç yapılmasa da, on kat arttırılarak da yapılsa, her şey olacağına varacak. Gıybet edenler ise MAALESEF gıybet ettikleri ile helalleşemeden, KUL Hakkı ile Allah c.c. huzuruna çıkacaklar. Peki bu günah yarışında zarar eden KİM?… ! (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)

Bir zamanlar hayatın gerçeği olan susuzluk problemi mi vardı? Bir bidon su alabilmek için su tankerleri altında ezilenler mi vardı? Sokaklarda kokuşan, dağlar gibi ÇÖP yığınları mı vardı? İşçi ve memurlar maaşlarını mı alamıyorlardı? Yakıt kuyrukları kilometrelerce mi uzamıştı? En önemli ihtiyaç maddeleri olan YAĞ, ŞEKER v.s. yokluğu mu yaşanıyordu? Bankalar hortumlanıp, halk mağdur mu edilmişti? (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)

Kâinatın Efendisi Hz. Muhammed SAV’in, yüzyıllar öncesinde “O NE GÜZEL KUMANDAN” diye müjdelediği Fatih Sultan Mehmed han, şöyle vasiyet etmiştir: “Ayasofya, kıyamete kadar cami olarak vakfedilmiştir. Bunu; Allah’a, Âhirete, O’nun heybetine inanan hiçbir mahlûk, sultan olsun, hâkim olsun, bir mütegallibe olsun, değiştiremez. Vakıf şartlarını kim değiştirirse, Allah’ın, meleklerin, bütün insanların lâneti onların üzerine olsun. Yüzlerine bakan ve onlara şefaat eden hiçbir kimse bulunmasın.” (A. Raif Öztürk’ün yazısı..)