İnsan isen anlarsın ki; insaniyete elyâk vezâif ile iştigal ettikçe kuvveden fiile inkişafında ve beşeriyetten insaniyete inbisatında;  imana medar esrara ve envara erişecek bir kıvam alırsın..

Bilkuvveden bilfiile inkişaf etmedikçe tefessühün kaçınılmaz, alây-ı illiyine yaraşır ruhun esfel-i safilin zulümatından halâskar olmaz, olamaz…

İstifhamınla inkişaf ediyor sırr-ı kainat ve insan,
Nur ile teânukun, ruhuna şifa ve ihsan,
Hem munis, hem ziyâdar, musahib oldukça, hem can,
Mir’ât-ı Esmâ’sın sen, zevalden mahfuz kalan…