Elhasıl; Risale-i Nuru mütefekkirane okuyanlar, hal ve gidişatı da iyi okuyabilmelidirler ki dardairede bu olmaktadır zaten. Ama oku(ya)manlar ise içtimai hayatın çarkın dişlileri arasında seküler bir hayata sürüklenecekler. Bunlar kim mi olacak derseniz beraber ders okuduğumuz çay içtiğimiz kimselerden başkası olmayacak. Belki de bu yazıyı yazan ben de ve okuyan sen de onlardan olacağız. (Muhammed Numan ÖZEL)

bir Nur Talebesi, Risale-i Nur’un verdiği şuur ve tahkiki iman ile cemiyetin olumsuzluklarının etkisinde kalmadığı gibi okuduklarının verdiği hizmet şuuru ile başkalarına da el atmaya gayret edecektir. Zaten bu hamiyet sayesiyle o insan bu diğergamlık sebebiyle bir dâvâ adamı, bir idealist olur. (Muhammed Numan ÖZEL)

Meşveret etmek, fikir almak, kamu oyu yoklaması yapmak elbette ki, insanın şahsi hayatı ve içtimai hayatın istikameti için elzem olan bir şeydir. Bunun ihmal edilmesi istibdatı, istimal edilmesi ise istikameti, bir grup tarafından bu sistemin su-i istimali ise oligarşiyi ve zımni manada istibdadı tevlid eder. (Muhammed Numan ÖZEL)

Risale-i Nur hakikatları, insana insanlığı ihtar eden bir muhtar makamındadır. Muhtar makamında olmak ve kendisine daima bir hayırhah ve nasih olarak kabul etmek gerektir. Risale-i Nur’a muhatap olmak ise ciddi mana emek, zaman, gayret sarf etmekle mümkündür. Lakin sadece bunlarla netice almak söz konusu olmuyor. Okunan ve tahsil edilen şeylerin hayatta tecellileri tezahür etmelidir. “Cehil onu davet eder, ilim onu […]

Hayat-ı içtimaiye bir süreçtir. Bu süreç içerisinde çeşitli meşguliyetler söz konusudur. Hatta bazen o kadar karmaşık bir hal olur ki insan dimağı adeta dumura uğrar mefluç olur. Bir zaman insan ufuklara dalıp maziyi tefekkkür ederse karşına adeta hayatının anatomisi çıkacaktır.  “Evet bakınız, zaman hatt-ı müstakim üzerine hareket etmiyor ki, mebde ve müntehası birbirinden uzaklaşsın.” [1] İnsan hayatın her kademesinde bir vazifesi olabilir. Ama onunla meşgul olmak ise nisbi bir şeydir. (Muhammed Numan ÖZEL)