İnsanlığa geldin, Allahın hak Nebisi. Seni takdir ediyor dahisi gabisi,
Ahlak ve şeref diye, gür sesle bağırdın, İnsanlığı İman ile ilme çağırdın. (Abdülkadir HAKTANIR)

Acaba bu hayvancık bunu hangi okulda öğrendi? Bu davranışı buna kim öğretti? Bunu ona ilhamla Allah’ın öğrettiğini tavşan bilmese de, bizde mi bilmeyelim? (Abdülkadir HAKTANIR)

Şanı yüce Allah’ımız, bizi buraya kim gönderdi, ne için gönderdi ve en son nereye gideceğiz, endişesinden kurtarmak için, bize Kur’an-ı Kerimi gönderdi (Abdülkadir HAKTANIR)

Rahmeti gazabına galip, güzel Allah’ım!, Kahhar İsminle muamele eyleme bize.

Hayatımız günahlarla doludur Settar’ım!, Gaffarım! Günahlar bizi düşürmesin dize.

Yaradılış zirvesine bizi çıkarmışken, Yakışır mı şükürsüzlük fakiru acize. (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

Meçhullere giden bu cemm-i gafirle giderken, Yüce âlemden indin bize ey Risale-i Nur.
Gayet mühlik gayyalara âmiyane koşarken, Boğulmaktan kurtardın bizi ey Risale-i Nur.