Ey nefsim! Vasıl olduğun nimetlerin şükrünü hatırlaman için ibretlik bir hatıra…

Şimdi sevdamız; hayalimizsin dünkü;
Geldik mazide, seni rumistan bulduk.
Bilsinler ebediyen bizimsin çünkü,
Biz on dört asır önceden İstanbul’duk!

Üstad Bediüzzaman ve sonra talebeleri, Dünyaya ilan etmişler büyük hakikatleri. Hakikati Kuran’iye etrafında dönmüşler, İman hakikatlerini tamamıyla görmüşler. Gaye ölünceye kadar onlara hizmet etmek, Bu Hakikati Kübrayı dünyaya ilan etmek. Dalalet ve zındıkanın en azgın devresinde, Böyle müthiş ve çok ağır şartlar içerisinde.

Ceddim sensin ya Muhammed, Kıtmirin, Tanyeri Ahmet
Allah’tan bizlere rahmet, İstesen ya Resulellah

Her yer zifiri karanlık olduğu bir zamanda, Şarkın kayalıklarından güneş doğdu bir anda,
Karanlıkları yırtarak dünyamıza nur saçtı, Bir Ateş pare-i zekâ gönüllerde gül açtı.