Bir kadın vardı. Çocuğuna hiç laf geçiremiyordu. Kadın ne söylese, çocuk onun zıddını yapıyordu. Çocuğun okulu da kötü gidiyordu. Ne derslerini istekli takip ediyor ne de ödevlerini tam yapıyordu… (Pedagog Dr. Adem Güneş)

…Bu çocuğun annesi ile duygusal bir bağı olduğu için, annesinin kendisine kızmasını ‘ruhu’ ile dinliyordu. Ruhunda duydukları, hislerini oluşturmuştu. Böylece çocuk, aslında, aşağılanmayı kitaplardan değil, bizzat kendi ruhunda yaşayarak öğrenmişti…
(Uzman Pedagog Dr. Adem Güneş)

Büyük çocuk oyun oynarken küçüğün onun yanına gitmesi… Sanki evde başka oyuncak yokmuş gibi, aynı oyuncakla oynamak istemesi… Önce ‘o benim, bırak oyuncağımı’ sesleri, hafif hafif itiş kakış… Ardından ne olduğu belirsiz bir ağlama ve ‘anneeeee’ çığlığı…
(Uzman Pedagog Dr. Adem Güneş)

4,5 yaşındaki oğlum hayali ağabeyinden bahsediyor, onunla gezip bir yerlere gittiğini söylüyor, bize kızdığında, istediğini yapmadığımızda abimi istiyorum diye ağlıyor. Abin nerede dediğimizde çok uzakta diyor. Bu durum normal midir?
(Uzman Pedagog Dr. Adem Güneş)

Çocuğunuza bir takım öğretileri verirken serin kanlı bir şekilde, sekine halini bozmadan, onun biyolojik ritmi içerisinde, gözünden incecik bir delik bulup sanki kalbine doğru bir serumdan sıcacık mayi verir gibi akıtmanız çok önemli…
(Uzman Pedagog Dr. Adem Güneş)