Sultan Mahmud tebdil-i kıyafet yapıp gezerken tıkanan lağım kanalını açmakla uğraşan bir adamın konuşması dikkatini çeker. Adamın yaptığı iş çok müstekreh olduğu için Padişahın midesi bulanır.Tam bu esnada lağımcı küreği daldırır, çıkarır. Ortalığa fena bir koku yayılır. Bu kokudan lağımcı da etkilenerek seslenir: “Yeter artık be kör nefis! Şimdi seni bu pislikten daha kötüsünün içerisine sokarım.”, der. Sultan hayretle yanındaki adamına sorar.. (Mehmet Çetin’in yazısı..)

Bugün size, çok kısa bir şekilde iki kardeşi tanıtacağım. Metin ile Çetin’i… Çok garip özellikleri olan iki kardeştirler Metin ve Çetin. Büyük olan Metin’dir. Üniversiteyi kazanmıştır. Okulunu ve arkadaşlarını çok sever. Fakat sadece okulunu ve arkadaşlarını… Derslerle hiç arası yoktur.

Bahar aylarında, sıcak bir günde, hikmet ehli, hakperest bir Kadı ve yardımcısı Kâtibi ile geniş kırlar ve türlü türlü çiçeklerin bulunduğu bir yere, tefekkür ve tenezzüh için gitmişler. Çiçekler arasında gezip, Allah’ın yarattığı sanat eserlerine bakıp “ne güzel yaratılmışlar, sübhanallah, berekellah” diye diye gezerken yanlarından koyunlu kuzulu bir sürü geçmiş. (Halil İbrahim DEDE)

Yiğit, hatırı sayılır, babası gibi misafirperver bir insandı. Yılların ve yoğun çalışmanın bedenine yüklediği yükle birlikte amansız hastalığa yakalanmıştı. Bir kaç yıldır gördüğü tedavi mukadder sonu önleyememişti. Çınar gibi çevresine ses vererek devrildi. (İsmail Aksoy’un yazısı..)

Gözünü karartıp kalabalığa daldı. Kalabalığın arasından geçerken çok tuhaf bir şey dikkatini çekmişti. Namazdan çıkanların neredeyse hepsinin yüzünde aynı maske vardı. Çok fazla bilmediği bu maske çok hoşuna gitmişti. “Bu maskeden istiyorum” dedi kendi kendine. “Baksana, kim takmışsa yakışmış.” Ve başladı bu maskeyi aramaya. İnternete girdi, arkadaşlarına sordu, kitapları karıştırdı ama bir türü bu maskeyi bulamadı. Acaba bu maskeyi camide mi dağıtıyorlardı? (Muhiddin Yenigün’ün yazısı..)